Frus …..dingense

Ik las bij iemand iets over een school reünie. Dat maakte in mij de hel los. Tijdens mijn onlangs afgesloten zelfonderzoek naar mijn kindzijn kwam ik daar ook al achter.

De schooltijd is de meest slechte periode in mijn leven geweest. Ik raakte in een klap mijn geliefde vrijheid kwijt. En daarbij werd ik zo erg geïndoctrineerd, dat ik het nu kinderdwangarbeid en slavernij noem. Want ik moest en moest en moest. Die gloeiende, gloeiende school kostte mij, mijn geestelijk en ook nog eens bijna mijn lichamelijke leven. (Zie boek Helletocht toen ik vanuit school stijfbevroren thuiskwam)

Kleuterschool sloeg ik gelukkig over. Ik vond kleuren, knippen, vouwen en plakken stom. Plakken kon ik trouwens allang! Op vijfjarige leeftijd stond ik alle fietsbanden van ieders gezinslid te plakken. Omdat ik katholiek was ging ik naar een katholieke school en leerde daar de katechismus uit mijn hoofd met de belangrijkste levensvraag, “Waartoe zijn wij op aarde?” Omdat wij ons thuis geen onvoldoendes daarover mochten permitteren, spreidde ik mijn benen tijdens het proefwerk en las het antwoord op, uit het katechismusboekje waarop ik zat. “Wij zijn op aarde om God te dienen en in het hiernamaals gelukkig te worden. Nou, dat was een mooi vooruitzicht, want op school was ik echt niet gelukkig.

Omdat ik dezelfde cijfers behaalde als het bankdirecteur zoontje wat naast mij zat, mocht hij naar de HBS en ik als boerenzoon naar de LTS. Dat ging toen nog zo en werd geregeld door de schooldirecteur, mijnheer van Tol (whats in a name?) die niet alleen zijn sigarenrook constant in mijn gezicht blies maar ook zijn gemorste as van zijn bureau dezelfde richting gaf. Bovendien sloeg hij er her en der op los.

Dat werd niet veel beter op de LTS, daar kreeg je van de leraar houtbewerking op je flikker met een stuk hout. Daarom koos ik na het eerste jaar niet voor dat vak, omdat ik die ‘leraar’ wilde ontwijken. Dus dan maar metaal, waar de volgende sadist op mij wachtte! Die getraumatiseerde KNIL soldaat sloeg er al op los als je gereedschap niet kaarsrecht lag op je doekje. Wat een karhengst van een vent was dat, zeg! Later kreeg ik dat monster twee jaar lang als leraar automonteur. Ik zie hem nog een klasgenoot van mij in elkaar slaan, die per ongeluk met een uitgeschoten schroevendraaier een radiateur lek stak.

“Zou jij naar een schoolreünie willen gaan”, vroeg de blogster? Ten eerste wil ik dat woord reünie veranderen in ruïne. Ten tweede, ja graag, om met mijn twee volgroeide Hulkenknuisten meneer van Tol alle hoeken van het schoolplein te laten zien. Hij presteerde het om mijn zesjarig broertje met drie klappen tegen de grond te slaan. Waarom? We stonden allemaal in klassenrijen op het schoolplein opgesteld om naar binnen te gaan Sint Maartenliedjes te zingen. Hij gebood stilte en mijn half dove broertje verstond dat niet en zong als enige door.

Dus nogmaals, ik wil graag naar zo’n reünie om van die scholen en hun sadistische leraren een ruïne te maken. Een zesjarig zingend jongetje…………!!!

35 gedachten over “Frus …..dingense

  1. Die sadistische leraren zijn er niet meer bij wegens overleden, denk ik. Wat best wel jammer is. Anders zou ik zeggen: neem zoveel mogelijk knuisten mee.

    • Nou, normaal ben ik niet haatdragend. En ik kwam deze ergerlijke dingen tegen, die een zware wissel trokken op het vormen van mij als mooi mens.

  2. Zo dan Hulkie wat een ellende. Ik heb echt mijn best gedaan het positief te houden ik ben wel van na de tijd dat docenten mochten slaan maar ben tot in het ziekenhuis gestoken. Letterlijk. Het bepaalde volk heeft er mede voor gezorgd dat ik niet langer in de drukbevolkte randstad wilde wonen. Ik kan me heel goed voorstellen dat je er absoluut geen zin meer in had.

    • Het vormen van een kind in het kindzijn ging toen helemaal verkeerd. Met als gevolg, dat je het je hele leven meedraagt.
      Soms is een opvoedende tik nodig, net als een schop onder je kont op het juiste moment.
      Maar vier niet als ouder ‘je lusten’ bot op een kind.
      Want zij zijn zó mooi, puur, onbevangen en liefdevol.

  3. Ek het ook twee sadistiese onderwysers gehad en sal nooit vergeet wat hulle aan my gedoen het nie.Ek het egter besluit om nie ’n gevangene daarvan te bly nie en liewer al die mooi dinge te onthou. Gelukkig was dit veel meer as die nare dinge.

    • Dat is bij mij ook het geval. Onthouden van de mooie dingen en de slechte vergeten.
      Toch kwam het plots bovendrijven.
      Laten we het maar als een in verwerkte situatie beschouwen en het niet meer gaan voeden.
      Want dat heeft geen zin!

      Dank lief bytje!

    • Er zaten gelukkig goede onder de kwade! 😊
      En ik leerde heel gemakkelijk.
      Ik maakte ook nooit huiswerk. Leerde niet extra voor examens.
      Later wel voor theorie rijbewijs en avondschool.

  4. Die leraren zijn allang overleden dus dat gaat niet lukken. Hoewel ik mijn schooltijd niet heel geweldig vond heb ik gelukkig niet de ervaringen die hebt. Vroeger werd er inderdaad niet echt zachtzinnig omgegaan met het tere kinderzieltje. Het is nu wel héél dratisch omgedraaid en kinderen zijn bijna heilig , bij het minst geringe commentaar lopen ouders naar de rechter.

  5. Ik sprak ooit een man die bij mij in de klas gezeten had. Hij werd vroeger op school veel gepest (heb zelf gezien dat hij een keer van ellende in een hoekje in zijn broek plaste) en de ene leraar deed vrolijk mee. Hij kwam later wel naar onze reünie maar als die leraar zou zijn gekomen had ie alsnog er van langs van hem gekregen, zei hij. Hij heeft er zijn hele leven last van gehad. Ik bewaar alleen maar goede herinneringen aan mijn schooltijd zowel lagere school als middelbare school. En hoewel mijn vader bij een boer werkte mocht ik toch doorleren, daar werd echt naar de cijfers gekeken naar welke middelbare school je ging gelukkig.

  6. School, het instituut waar je klaargestoomt wordt om als slaaf het volwassen leven in te gaan. Werken, rekeningen betalen, eten, slapen, en herhalen. School is bedacht door de elite om de rest van het volk dom te houden. Ja, je leert er wel, maar je leert er niet om je vrije geest te behouden. Om creatief te zijn.

  7. Op een paar nare dingen die ik meegemaakt heb na, heb ik een heerlijke schooltijd gehad. Maar ik was thuis wel de enige die graag naar school ging! Ik was altijd blij als de grote vakantie weer voorbij was en ik weer naar school mocht. Heel erg die nare herinneringen… Het is voor jou jaren een drama geweest…

Plaats een reactie