Koppen

Mijn broertje vroeg mij om even de remmen bij te stellen van zijn tractor. Ik had daar eigenlijk een potkrik voor nodig, maar die had hij uitgeleend. Dus probeerde ik de tractor omhoog te koppen en dat lukte goed.

Verder kon ik de stelmoeren van de remmen van de meer dan 50 jaar oude tractor nog goed ronddraaien en dat verbaasde mij zeer. Daarna nog het nodige doorsmeerwerk en hij staat weer klaar voor de volgende 50 jaar. Weer even fijn geklust!

Verder daar op de boerderij nog even genoten van mijn lieve vrienden de bijen.

Advertentie

Gedoopt

Vandaag is ons schip gedoopt waarmee wij 1e pinksterdag een week gaan cruisen. Gisteren voer de Rotterdam, zoals het schip heet door het Noordzeekanaal op weg naar de stad Rotterdam voor de doop, alwaar ook het ketelbinkie aan boord zal gaan.

Foto is gisteren gemaakt door mijn schoonzus vanuit de Wijkermeerpolder

Omdat het schip een zwarte kleur heeft, krijg ik een beetje het Titanic gevoel. Daarom hebben Treeske en ik nog maar een week de tijd om het Titanic standje op de voorplecht te oefenen. Dat vind ik wel wat hebben! We moeten ook nog ‘testen voor toegang’ a.s. zaterdag, dus proberen we deze week wat quarantaineachtig te leven. Omdat bijna al mijn familieleden hier in de omgeving wonen, zal tijdens de afvaart vanuit Amsterdam het zwart zien van het uitzwaaipubliek langs het 21 kilometer lange Noordzeekanaal. Alleen in de sluizen van IJmuiden is het verboden om ons uit te zwaaien, want dan zijn wij aan het eten. Ik heb Treeske beloofd, dat ik mij voor vertrek zal wegen en bij thuiskomst weer. Daarom vermoed ik zomaar, dat we nog een stop maken in Denemarken om daar extra voedsel te bunkeren. Norway, here we come!

Biechten

Ik werd uitgenodigd door een fietsmaat voor een rondje goudvis. De Goudvis is een restaurant in SintMaartenszee, waar we heel vaak met de fietsgroep koffie dronken. De start was bij de Patatoloog een snackrestaurant in Heemskerk, waar ik ooit Treeske voor het eerst ontmoette, dus mij welbekend en goede herinneringen aan bewaar. We reden vandaaruit meteen het duingebied in, waar ik dus niet meer mag komen met de Stromer omdat daar een kentekenplaat op zit.

Zodoende zei ik tegen mijn fietsmaat, “als ik een boswachter tegenkom, sla ik op de vlucht hoor, want zij kunnen mij toch niet bijhouden”. Zodoende reden we verder en genoten van het prachtige natuurgebied. Ik voelde mij heerlijk ongehoorzaam en in gedachten was ongehoorzaam altijd het eerste woord wat ik zei in de biechtstoel, in de tijd dat ik nog haar op mijn hoofd had. Gevolgd door dat ik had gevloekt en snoep gepikt, dan wist de pastoor wel voldoende vond ik. Enne, o ja, doktertje gespeeld met mijn buurmeisje, kwam er dan nog achteraan, want ik wilde wel met een schone ziel de hemel in, mocht ik niet zo goed uitkijken met oversteken, wat ik mijn moeder altijd beloofde.

Weet ik nog meer op te biechten? Jazeker, er stond een keiharde wind die we op de heenreis pal tegen hadden en ik reed met superslechte zere benen. Maar na de koffie reden we een stuk sneller met rugwind. Op een gegeven moment sloeg er in een dorp een auto plotsklaps linksaf en stak het fietspad over waar wij reden. Dus vol in de remmen tijdens een Hulkenbrul en ik zag dat de bestuurder daarop een excuusgebaar maakte. Bij het verder rijden bedacht ik dat ik op de Stromer toch een stuk veiliger ben, dan toen ik vroeger op de racefiets reed. Niet alleen om het feit van zijn enorme remvermogen, maar omdat ik op de racefiets zo min mogelijk in de remmen kneep. Dit omdat het heel veel energie kostte om weer op snelheid te komen. Zodoende rem ik met de Stromer veel vaker, omdat ik met een paar pedaalomwentelingen weer heel vlug op de snelheid ben, die ik daarvoor had. Ik vind dit laatste toch wel een mooie biecht, waarbij ik hoop dat de pastoor dit goedkeurd en ik in de hemel mag komen.

Oww, en dan nog een biecht vanwege het logje over de geuren. Ik houd wel van natuurlijke geuren. We fietsten langs een weiland waar de boer het gras aan het maaien was. En gemaaid gras vind ik heerlijk ruiken. En heb je ooit pas gedorsen karwijzaad geroken? Echt dat ruikt fantastisch lekker! Ik blijf ook een boerenhulk!

Schaars

De geoliede machine van de economie begint hedentendage echt wel kuren te vertonen. Veel gehoorde oorzaken daarvan zijn de oorlog in Oekraïne of een dwarsliggend containerschip in het Suezkanaal. Terwijl zulke situaties in het verleden toch ook voorkwamen. Dus toch de pandemie, die er nog steeds heerst? Vermoedelijk wel, ondanks dat de wegen alweer dichtslibben en de vraag naar personeel in de miljoenen loopt. Als je Schiphol mag geloven, de spoorwegen, de bezorgdiensten e.d. lijkt het erop dat mensen niet meer willen werken of niet meer gemotiveerd zijn om te werken.

Zo langzamerhand kan dit voor een sneeuwbaleffect zorgen richting recessie. Want bij elk rollend wiel, zoals ik de economie noem, waarbij er één spaak breekt, dienen de andere spaken dit gebrek op te vangen, waarbij de kans op spaakbreuk telkenmale groter wordt. Dat kan doorgaan totdat het wiel niet meer kan draaien. En kan een Rutte, Kaag of een Jetten een wiel spaken? Dacht het niet! Dus reken niet op hen. Nee echt, wij allemaal zullen onze uiterste best moeten doen, het wiel van de economie te laten draaien. En ik weet niet of deze generatie genoeg mentaliteit in hun donder hebben, zoals de mensen na de tweede wereldoorlog ons land hebben opgebouwd.

Ik ging onlangs de allerlekkerste pizza’s van Nederland halen bij zoonlief in Castricum, die ook met de slappe mentaliteit dealt van het huidige personeel. Ik hoorde van hem, dat erop zijn eigen merknaam pizzadozen 4 maanden levertijd zit. En dat andere dozen maar mondjesmaat geleverd kunnen worden ivm enorme schaarste van karton. Daarmee zie ik een spaakbreuk aankomen. Of heeft iemand voor hem een gouden idee, hoe hij op een andere manier zijn warme pizza’s kan verpakken?

Besnuffelen

Ik ben tegen geurtjes, simpel om het feit dat ik eigenlijk elk geurtje vind stinken. Elke winkel die geurtjes verkoopt, ontwijk ik zoveel mogelijk. Zodra ik achter iemand fiets, die ‘lekker ruikt’, sprint ik er zo snel mogelijk voorbij. Maar mijn probleem is, dat ik niet aan geurtjes ontkom. Neem bijvoorbeeld mijn douchegel, zodra ik uit de badkamer kom, wordt ik besprongen door Treeske die mij van alle kanten begint te besnuffelen, waarna ik vaak op de vlucht sla.

En wat ik vreemd van mijzelf vind is dat ik er nog aan meedoe ook om die geuren te verspreiden. Vanwege windkracht 6 reden wij met de auto naar de winkelstraat in Beverwijk, omdat ik Treeske niet wilde laten fietsen in die storm. Wij gingen juist daarheen omdat er meerdere geurenwinkels zijn en de schoonzoon van Treeske zou jarig worden en zij wilde hem een geurtje geven. Dat moest wel een speciaal soort geurtje zijn, zodoende had haar dochter daarvan een foto gestuurd, die Treesje (Alleskwijt) niet meer kon vinden op haar telefoon. Ik bespaar u hier de giga toestanden die hieruit voortkwamen, maar ik kwam daarvan bijna op de I C te liggen. (I C Paris) Vervolgens naar de D ouglas gegaan, waar gelukkig een bankje voor de deur stond zodat ik daar zittend kon wachten. Treeske kwam die winkel uit zonder geurtje, want ze wist nog steeds het juiste merk niet. Ik dolgelukkig, want dan kan ik die ‘kleine jongen’ zoals ik hem noem, geurloos knuffelen met zijn verjaardag.

Nu zit ik op het balkon, in de zon dit blog te schrijven. En op het balkon staan diverse bloeiende planten, die erg aantrekkelijk zijn voor bijen en hommels. Nadat ze bij de bloemen geweest zijn, beginnen ze om mijn hoofd heen te zoemen en snuffelen waarschijnlijk de geur op van de douchegel. Het is mij bekend dat Hulken woest aantrekkelijk zijn voor het vrouwvolk, zo ook voor deze onvruchtbare werksters. Toch vertoon ik wederom vluchtgedrag! Ach, wat een rust zou het mij geven te wonen in een wereld zonder geurtjes. Hopelijk word ik dan minder besnuffeld.

Hersenen kietelen

Ik kreeg vanmorgen in bed weer eens een helder idee. Daar heb ik trouwens mijn hele leven last van gehad, ik bedoel van die ideeën ’s morgensvroeg. Vermoedelijk is mijn brein dan zo helder, dat ik loepzuiver kan nadenken en voor heel veel problemen een oplossing vond.

Vanmorgen bedacht ik opeens dat ik totaal geen last meer heb van voorhoofdholte ontstekingen. Zeker gemiddeld één keer per maand kreeg ik hoofdpijn vanwege een verstopping in mijn neus, wat ik dan vaak oploste dmv een neusspray te gebruiken. In koudere perioden had ik daar vaker last van dan in warmere tijden. Op de racefiets vroeger droeg ik altijd zo’n zweetband, die door de warmte er aan meehielp om het euvel te voorkomen. Ik herinner me nu ook weer de vele stoombaden die ik destijds nam.

Nu bedacht ik vanmorgen dat het misschien kwam door de verhuizing naar een andere streek, dat ik er geen last meer van had. De boslucht in Zeist werkt namelijk anders dan de zeelucht hier aan de kust. Maar dan had ik er hier vroeger ook geen last van moeten hebben? En opeens vond ik de oplossing! Sinds corona, kietel ik zo af en toe mijn hersenen met dat teststokje. Of ik daarmee bovenin iets open heb gemaakt, kan ik niet zien of beamen. Maar het is wel frappant, dat sinds ik die testen uitvoer, ik helemaal geen last meer heb van neusverstoppingen, die bij mij altijd leidde naar voorhoofdholte ontstekingen.

Trouwens, ik heb doktertje spelen eigenlijk altijd al hartstikke leuk gevonden! Heb in mijn vakgebied altijd machines e.d. gerepareerd, dus waarom mijzelf dan niet?

Salò

Gisteren startte de Giro Italia vanuit de plaats Salò wat aan het Gardameer ligt. In 2016 waren wij daar voor een bezoek aan Treeske haar broer die daar in de buurt met zijn vrouw een deel van een camping beheerde. Het werkelijk prachtig pittoresk stadje heeft een lange boulevard waar wij heerlijk hebben gewandeld. Wij kwamen op een gegeven moment een tafereel tegen wat bijzonder fotogeniek was, dus….

Destijds was ik nog flink bipolair, waardoor ik wat manisch geworden op het idee kwam om voor Treeske ‘Purple rain’ van Prince aldaar te zingen. Ik zou het dan verbasteren naar Purple Trees. Echter, ik had mijzelf, door ervaringen wijs geworden aangeleerd om niet altijd in mijn manie te doen wat bij mij opkwam. Dus heb ik toen niet voor haar gezongen. Maarja, intussen zing ik bijna alle dagen voor haar, dus heeft ze daarover niets te klagen.

Griezelen

In Australië is het spinnen seizoen begonnen. Griezel je mee?

Nu vernam ik dat mijn jongste dochter daar binnenkort gaat backpacken met haar vriend. Denk zomaar, als zij dit blog leest, de reis gaat afzeggen.

Op grote voet leven

Ik kocht nieuwe fietsschoenen en schrok een beetje van de maat. Ik weet nog dat ik ooit met maat 43 begon, daarna 44, vervolgens 45 en nu 46. Ik krijg hier echt zo’n Hulkgevoel van!

Ouderslim

Ik stond vanmorgen op met een heel slecht gevoel, waar ik na enig nadenken gehoor aangaf. Ik had gisteravond alles in gereedheid gebracht om weer met de Baandert Buffels, waar ik verleden week meereed, vandaag opnieuw te gaan fietsen. Maar mijn gevoel zei nee, niet doen! Ik stond echt flink te twijfelen, maar ik heb een leefregel: ‘bij twijfel, niet doen’. Dus toen ik mijn gevoel en verstand op één lijn wist te brengen, besloot ik om vandaag lekker alleen te gaan fietsen.

Vreemd, want ik had verleden week heerlijk met die groep gefietst. Echter, had ik afgelopen week steeds verschillende gedachten over die rit, die mij tegenstonden. Hoewel zij goed attendeerde op de gevaarlijke situaties, reden ze naar mijn mening geen veilig parcours. Bijvoorbeeld keihard door een dorpje heen, waarbij je niet overal goed zicht had vanwege meerdere bochten. Ook op smalle fietspaden kwamen incidenten voor met tegenliggers, die dan wel goed afliepen, maar voor hetzelfde geld verkeerd hadden kunnen gaan. En toen er een motorrijder met een noodgang vlak langs de groep racette, vond ik ook ff zo’n dingetje. De nieuwsberichten over aangereden wielrenners afgelopen week hadden ook invloed op mijn besluit. Echt, ik zit niet te wachten op ongelukken op mijn ‘levertijd’.

Bovendien was ik na de rit verleden week de rest van de dag hartstikke moe. Na enige overpeinzingen wist ik hoe dit kwam. Ik kan niet meer, vanwege ouderdom vermoed ik, zo lang super geconcentreerd fietsen, en dat is echt nodig in zo’n groep. Ook ben ik, doordat ik al jaren niet meer in een groep meerijd, er niet meer aan gewend om zo te fietsen. Vandaar dat ik mijn besluit niet vanwege ouderdom heb genomen, maar door ouderslim te zijn!

Vandaag nog een leuk incident meegemaakt bij een rood verkeerslicht. Ik stond helemaal vooraan en een wielrenner achter mij, sprak zijn bewondering uit over mijn fiets. Wat ik brommend beaamde. Vervolgens vroeg hij licht verbaasd, “jij bent toch niet Jan Al?” Ik zei, “the one and only!” “Jahoor, Jan Al de Baandert Buffel”, hoorde ik hem zeggen. Ik keek opzij want inmiddels was het licht op groen gesprongen en reden we naast elkaar maar ik herkende hem niet met helm en bril. Dus vroeg ik hem, “wie ben jij dan?” “Raad maar?”, klonk het antwoord. Dus wilde ik Mark Rutte roepen maar uit zijn mond kwam een verrassend antwoord via een hint. En toen wist ik dat het een ex buurJan van mij was. Ja, hij heet ook Jan! Ik vroeg nog of hij in mijn wiel wilde gaan zitten maar dat weigerde hij. Jammer, vond ik dat, want ik wilde hem graag naar de klote rijden, zoals hij dat vroeger bij mij deed. 😊 Enne, ik heb trouwens besloten dat ik een ex Buffel ben, gewoon door simpel ouderslim te zijn.