Vandaag ben ik met een andere groep wielrenners meegereden, die de naam draagt, de Baandert Buffels. Zij starten op een plek op de Baandert in Heemskerk en de renners heten Buffel 1, Buffel 2, Buffel 3 enz. enz. Ik had heel lief gevraagd of ik met hen mee mocht rijden. Dat mocht wel maar helemaal achterin. En daar was ik wel blij mee omdat ik jarenlang niet meer in een groep heb gereden en dat is toch een kunstje. De groep rijdt namelijk kop over kop en hebben er flink de vaart in.
Maar omdat ik heerlijk makkelijk achterin reed, kreeg ik het idee om een liedje te gaan fluiten. Echter, dat wilde ik de hijgende wielrenners niet aandoen. Het kan te gek ook! Zo af en toe waaide het flink waarbij ik mijn benen voelde jeuken om toch op kop te gaan rijden. Maar afspraak is afspraak en nadat we Volendam waren gepasseerd ging het tempo flink omhoog en dat zakte niet meer vanwege de rugwind.
In Middenbeemster gingen we koffiedrinken en daarna huiswaarts. Op een lang fietspad vormden we twee waaiers, waarbij ik in het tweede groepje op kop bleef rijden. Ik kreeg op een gegeven moment wel op mijn donder, omdat ik na een bocht te snel optrok, waardoor degene in mijn wiel steeds een gat dicht moest rijden. “O”, zei ik, “Gerrie Knetemann vond dat altijd de allerbeste training”, waarbij ik hem lachend aankeek. Thuisgekomen kon ik mijn wielerkleding zo in de kast terug hangen, want zweten was er niet bij vandaag.
Happy Hulk 
Snoever!
Zoooo leuk dat je het naar je zin hebt gehad! 😊
Gelukkig dat een groot man ook klein durft te zijn.
Het zijn de kleine dingen die het doen. 😊
En ook het voeden.
Als ik dan na afloop van de rit tegen die mannen zeg, dat ik zo heerlijk heb gefietst, dan zie je ze glimmen.
Begrijp ik het goed, je fietst dus ook nog op een gewone racefiets? Was je vroeger toch ook aardig druk mee?
Nee, ik fiets met die groep op de Stromer.
Vandaar dat ik zo makkelijk met ze mee kan.
Ah, dat is plezier met twee vingers in je neus.
Bij wijze van spreken maar ik heb liever mijn handen aan het stuur. 😜