Ouderslim

Ik stond vanmorgen op met een heel slecht gevoel, waar ik na enig nadenken gehoor aangaf. Ik had gisteravond alles in gereedheid gebracht om weer met de Baandert Buffels, waar ik verleden week meereed, vandaag opnieuw te gaan fietsen. Maar mijn gevoel zei nee, niet doen! Ik stond echt flink te twijfelen, maar ik heb een leefregel: ‘bij twijfel, niet doen’. Dus toen ik mijn gevoel en verstand op één lijn wist te brengen, besloot ik om vandaag lekker alleen te gaan fietsen.

Vreemd, want ik had verleden week heerlijk met die groep gefietst. Echter, had ik afgelopen week steeds verschillende gedachten over die rit, die mij tegenstonden. Hoewel zij goed attendeerde op de gevaarlijke situaties, reden ze naar mijn mening geen veilig parcours. Bijvoorbeeld keihard door een dorpje heen, waarbij je niet overal goed zicht had vanwege meerdere bochten. Ook op smalle fietspaden kwamen incidenten voor met tegenliggers, die dan wel goed afliepen, maar voor hetzelfde geld verkeerd hadden kunnen gaan. En toen er een motorrijder met een noodgang vlak langs de groep racette, vond ik ook ff zo’n dingetje. De nieuwsberichten over aangereden wielrenners afgelopen week hadden ook invloed op mijn besluit. Echt, ik zit niet te wachten op ongelukken op mijn ‘levertijd’.

Bovendien was ik na de rit verleden week de rest van de dag hartstikke moe. Na enige overpeinzingen wist ik hoe dit kwam. Ik kan niet meer, vanwege ouderdom vermoed ik, zo lang super geconcentreerd fietsen, en dat is echt nodig in zo’n groep. Ook ben ik, doordat ik al jaren niet meer in een groep meerijd, er niet meer aan gewend om zo te fietsen. Vandaar dat ik mijn besluit niet vanwege ouderdom heb genomen, maar door ouderslim te zijn!

Vandaag nog een leuk incident meegemaakt bij een rood verkeerslicht. Ik stond helemaal vooraan en een wielrenner achter mij, sprak zijn bewondering uit over mijn fiets. Wat ik brommend beaamde. Vervolgens vroeg hij licht verbaasd, “jij bent toch niet Jan Al?” Ik zei, “the one and only!” “Jahoor, Jan Al de Baandert Buffel”, hoorde ik hem zeggen. Ik keek opzij want inmiddels was het licht op groen gesprongen en reden we naast elkaar maar ik herkende hem niet met helm en bril. Dus vroeg ik hem, “wie ben jij dan?” “Raad maar?”, klonk het antwoord. Dus wilde ik Mark Rutte roepen maar uit zijn mond kwam een verrassend antwoord via een hint. En toen wist ik dat het een ex buurJan van mij was. Ja, hij heet ook Jan! Ik vroeg nog of hij in mijn wiel wilde gaan zitten maar dat weigerde hij. Jammer, vond ik dat, want ik wilde hem graag naar de klote rijden, zoals hij dat vroeger bij mij deed. 😊 Enne, ik heb trouwens besloten dat ik een ex Buffel ben, gewoon door simpel ouderslim te zijn.