Loge

Gisteren tot laat in de avond op het balkon gezeten en dat voelde als een privé loge in een schouwburg. Er is hier namelijk veel te zien wat te vergelijken is om mensen te kijken vanaf een terras. De supermarkt van de Albert Heijn is tot 10 uur ’s avonds open, wat tot die tijd nog altijd volk trekt. Overdag is het een komen en gaan van boodschappen doende mensen, die zich ook in het aangrenzende winkelcentrum ophouden. Zodoende is er altijd wat te zien.

Ik genoot gisteravond van een stel jonge jongens, die een ‘huur Go-scooter’ via de app aan de praat kregen. Zij hadden waarschijnlijk nog geen scooterrijbewijs en dan is het dubbel zo leuk om met zo’n elektrische scooter wat rondjes te rijden. De scooters maken geen lawaai zoals de met een motor uitgeruste modellen, dus daarom kon ik genieten van hun opgetogen kreten. Eigenlijk wil ik dan ook weer 15 jaar zijn.

Vanwege het mooie weer en de eerste echte vakantiedag, was het een komen en gaan van jonge mensen, die boodschappen kwamen doen om daarna richting strand te vertrekken. Opgetogen blijde stemmen klinken dan overal, waardoor ik teruggeworpen in de tijd dacht aan mijn eigen gezin, waarmee we vaak de vakanties vierden op het strand.

Natuurlijk is het buiten leven in een drukke stad heel anders dan dat ik vroeger op de boerderij ervaarde. Maar het geeft vaak reuring waar ik van geniet en als het lawaai teveel wordt, kan ik mij altijd terugtrekken in onze prachtige en koele woning. Natuurlijk kan een mens zich gaan ergeren aan van alles en nog wat, maar dat ben ik niet van plan, want daar heb je enkel jezelf maar mee. Ik kies voor blijheid en positiviteit, waarmee ik samen met Treeske een prachtig leven beleef.

Advertentie

Groet van Bennie

Omdat ik geen flikker te doen heb vanwege mijn fysieke ongesteldheid is er weinig blognieuws hier te vermelden. Gelukkig is er nog de Tour de France en kon ik via ‘Nu nieuws’ vragen stellen aan een Tour de France verslaggever.

Mijn vragen aan hem waren hedenochtend: 1e Heeft het zin om een knecht vooruit te sturen in een bergetappe? Want die arme kerel is meestal zo moe van zijn eigen inspanning, dat hij enkel nog een bidon af kan geven aan zijn kopman. 2e Welk soort doping gebruikt Aert van Wout? (zo noem ik hem altijd) want die is buitenAerts goed.

Hartelijke groet, Bennie van Gisteren.

Nieuwe jas

Ik heb een nieuwe jas en het is een rotding! Zal meteen het merk noemen van die jas, zodat je gewaarschuwd bent. Het merk is Ischias.

Ischias is de langste zenuw in het lichaam en dat kreng is bij mij ontstoken of zit ergens shockingklem. Mijn hele rechterbeen zit constant vol met krampende pijnen. Ik slaap er zeer slecht van en doe er de spreekwoordelijke jas van uit.

Ik kreeg pillen van de huisarts met een moeilijke naam en waar ik zelfs een maagbeschermer bij moet slikken. Wat een klere jas!

Kramp

In de nacht van vrijdag op zaterdag afgelopen week werd ik wakker van kramp in mijn rechter grote teen. Wat een rare plek om kramp te krijgen? Na een fietsrit op zaterdag van bijna 100 k, bleef ik er last van houden en bovendien een zeer pijnlijke wreef. Nou ja, pijn is maar pijn maar natuurlijk niet fijn. Zondag de hele dag met mijn voet omhoog gezeten, wat niet hielp. Maandag voelde ik dat mijn hele rechterbeen pijnlijk werd, dus dacht ik dat beweging goed zou zijn en heb ik een paar uur ramen gelapt. Toen ik weer ging zitten kwam de pijn in alle hevigheid opzetten en nam ik 2 paracetamol, waardoor de pijn wat verminderde. Sindsdien neem ik die steeds als de pijn ondraaglijk wordt.

Vanmorgen was de pijn zo erg dat ik de huisarts heb gebeld om een afspraak te maken. Ik vertelde de assistente bovenstaand verhaal en zij vroeg mij of er verschil was te zien te zien bij beide benen. Zodoende liet ik mijn broek zakken en keek naar mijn benen. “Crisis”, riep ik door de telefoon, “wat een mooie benen heb ik eigenlijk!” “Maar de ene is echt niet mooier dan de andere, dus ik zie geen verschil”. Het bleef even stil aan de andere kant, waarna ik een schaterlach hoorde. Uiteindelijk afspraak gemaakt voor donderdagochtend om 8.20 uur. Ben echt benieuwd wat eruit komt, hoewel ik al iets vermoed, want de pijn kruipt sinds vanmiddag naar mijn rechteronderrug en ik voel al een prikje in mijn rechteronderbuik. Vermoedelijk een niertegel?

Ik werd maandagavond uitgenodigd bij een buurman om woensdagmiddag te gaan bieren. Enthousiast nam ik de uitnodiging aan, niet nadenkend over de prachtige touretappe vandaag. Maar hij bleek ook sportminded, dus stond de tv aan. In plaats van bier vroeg ik hem om een glas water en later een colaatje. Ik kreeg ook een gevulde koek en hij had nog blokjes kaas en plakjes leverworst. Vanwege die worst kwam het gesprek over slagers, welke van hen de beste producten hadden. Zo vertelde een andere genodigde buurman die inmiddels was gearriveerd, dat er een Beverwijkse paardenslager wegens vleesfraude was opgepakt en in de gevangenis zat. Hij had namelijk zaagsel door de gehakt gedaan. “Zaagsel”, riep ik verbaasd? “Ja”, zei de buurman, “hij bekende ruiterlijk voor de rechter, dat hij een hobbelpaard had geslacht”.

Echt, ik rolde zowat van het lachen het balkon af.

Hoe Hulks…..

Tegenwoordig heb je veel benamingen die aangeven welke personen in bepaalde vormen iets doen of betekenen. Voorbeelden daarvan zijn stadsmuziekanten of stadsdichters e.d. In het verleden heb ik van diverse bloggers al een aantal onderwerpen aangeboden gekregen die duiden op mijn blognaam. Zoals slot Hulckenstein, camping Bad Hulckenstein, een natuurgebied de Hulk, straatnaambord de Hulk, een kerstbal met de naam Hulk erop, enz. enz. En nu kreeg ik weer een nieuwe die vermeldingswaardig is.

Voor de titel StadsHulk, wil ik best in overweging nemen om mijn blognaam te veranderen. Hoe Hulks kan het worden!

Witte broek en lichtblauw jasje

Na een week gedwongen rust, die ik mij verplicht oplegde na al het feestgewoel, voelde ik lichte kriebels opkomen om te gaan fietsen. Ik vond onderweg een grote groep wielrenners met voor mij bekende en onbekende coureurs, waarbij ik aansloot voor een rustige rit die door het duingebied ging. Omdat ik daar niet mag rijden met de Stromer werd ik al snel door een fietsende boswachter gespot, die zoals ik in mijn spiegel zag, meteen in zijn portofoon begon te praten. Kilometers verderop zag ik een boswachtersauto in de verte staan en sloeg ik vlug rechtsaf een weg in die mij uitgang verschafte uit het duingebied, zodat ik een bekeuring ontliep. Kilometers verderop sloot ik weer achteraan bij de groep die opdat moment opnieuw het duingebied bij Bergen inreed.

Bij het dorp Groet aangekomen had ik zo een slaapverwekkende rit achter de rug van het slome tempo dat die groep reed, zodoende besloot ik om vanaf daar echt te gaan fietsen. Een van de renners wilde met mij meegaan in het wiel, maar na 300 meter moest hij al lossen. Ik reed heerlijk mijn ronde verder op Stromertempo en dichtbij Uitgeest gekomen kwam ik iets wonderbaarlijks tegen. Ik zag een vrouw verderop in witte broek en lichtblauw jasje met de fiets oversteken en in mijn rijrichting het fietspad volgen. Ze bleef keurig netjes rechts rijden, zodat ik het vermoeden kreeg dat ik haar veilig in kon halen. Vlakbij haar gekomen maakte zij plots een slingerbeweging naar links, zodat ik vol in de remmen moest om een aanrijding te voorkomen. Meteen verontschuldigde zij zich, wat ik met een goedkeurend handgebaar afdeed, want ik kon even niks zeggen van de schrik. En nu komt het: twee kilometer verder op hetzelfde fietspad zie ik een vrouw fietsen met een witte broek en een lichtblauw jasje aan. “O jee”, dacht ik, “Hulk, pas op voor vrouwen die zo gekleed gaan!” Zodoende stopte ik met trappen, en wel hoor, dichterbij gekomen stuurt die mevrouw opeens naar links, dus verminder ik remmend nog meer snelheid en zie dan de reden van haar beweging. Het fietspad lag aan de rechterkant vol met gebroken glas. Zodoende volg ik haar spoor en reed haar even later veilig voorbij.

En het wordt nog erger! Rustig uitfietsend naar huis, herinnerde ik mij een incident dat twee weken tevoren had plaatsgevonden net buiten de plaats Purmerend. Ik rij na het laatste verkeerslicht van die stad gepasseerd te zijn op een leeg fietspad, hoewel ik heel in de verte een mij tegemoetkomende fietster aan zie komen rijden in……..een lichtblauw jasje. Mijn snelheid was daar boven de 40 km/uur, wat ik veilig achtte. Dichterbij gekomen begint die vrouw opeens wild om zich heen te slaan, waarschijnlijk om een insect te verjagen. Daarbij begon ze zo erg te slingeren op haar fiets, dat ik vol in de remmen ging en daarbij de berm instuurde naast het fietspad, anders was ik vol op haar gebotst. Mogelijk snapt u als lezer, dat ik voortaan stop of op de vlucht sla, als ik ergens een lichtblauw jasje zie.

Veranderingen

Ik geef het toe, ik ben een vreemdeling zeker, die verdwaald is zeker, ik zal eens vragen naar zijn naam? HULK!

Toen ik bij Treeske in Zeist kwam wonen na een poos gelat te hebben, begonnen mij dingen die voor haar gewoon waren te irriteren. Zij was gewend om dagelijks een stinkspray op haar lijf te spuiten. Nou, dat was heel gauw over! Ik hou totaal niet van geurtjes en in mijn toen bipolaire periode kwamen die geuren 10 keer zo hard bij mij binnen. Zo ook de hoeveelheid kaarsjes die zij ’s avonds liet branden in het donkere jaargetijde, bleken voor mij een overlast qua geur en fijnstof. Zodoende werd het voor haar zogenaamd een stuk ongezelliger maar voor mij veiliger. Maar alles went, zelfs een vent (in huis)

Elektrische kaarsen werken voor mij een stuk beter

Toen wij gingen verhuizen, hadden wij het samen over de inrichting van onze woning. En wel hoor, ik wist weer wat te vinden wat er echt niet in kwam en wat in Zeist wel in huis hing. Dat waren de decoraties waarop letters staan. U kent dat wel, een deurmat met, het liefst in de Engelse taal, WELCOME erop. Of van die LOVE tekstbordjes oid. Probleem dat ik daarmee heb is dat ik ze constant lees. Dus dat triggert mij erg waardoor ik onrustig word. Nou, heb je weleens een onrustige Hulk gezien? Geloof me, dat wil je niet meemaken!

Tijdens de verhuizing kregen wij van een welbeminde blogster, waar ik altijd de grootste lol mee heb, het onderstaand cadeautje.

Tja, en wat moet je dan daarmee? Terugsturen maar niet doen, dat is niet netjes. Dus had ik een groot probleem! Gelukkig zat er een touwtje aan en heb ik het in een ruimte opgehangen waar ik weinig kom en Treeske wel. In de wasruimte heeft het een ereplaats gekregen!

Nogmaals, ik ben een vreemdeling zeker, die nu niet meer verdwaald is zeker.

Feestmoe

Beste mensen, hier een ernstige mededeling, de Hulk is feestmoe! Ik dacht niet dat het kon maar ik zit tegen een burnout aan qua feestgedruis.

Ik zat vanmorgen in de wachtkamer van de huisarts. En waar je normaal gesproken zit te wachten in zo’n wachtkamer zong ik de hele tijd, “lets go party, lets go party”. De andere wachtenden waren dat zo zat dat ik als eerste naar binnen mocht.

De huisarts vroeg naar mijn klachten die ik in razendtempo opnoemde. Uiteten met de hele familie vanwege een samenleving van dochter en schoonzoon. Volgende dag vlug vlug naar cruisterminal Amsterdam voor een week feesten op dat cruiseschip en met de andere schipbreukelingen in polonaise door de stadjes die we in Noorwegen bezochten. Terug thuisgekomen meteen door naar verjaardagsfeestje schoondochter. Dinsdag feesten in Den Helder bij Vlasje vanwege de komst scootmobiel. Donderdag paardenkoers Beverwijk en vrijdag de kermis over. Zondag wielerronde Beverwijk en daarbij te diep in het glaasje gekeken. Maandag kater verwerken. Die week twee feestritten gemaakt op de Stromer. Vrijdag en zaterdag Wijkermeerfestival. Zondag feest vanwege 60 jarig bestaan Apostelkerk. Plus zondag, maandag, dinsdag en woensdag geplande koffievisites.

De huisarts keek mij bedenkelijk aan en zei, neem a.s. donderdag dan maar vrij. Dat beloofde ik hem plechtig!

Mooie gesprekken

Tijdens de feestavond met mooi weer en 350 mensen heb ik mooie gesprekken gehad, waarvan sommige interessant waren en andere knoertleuk.

Ik kwam al vlug een oud collega van mij tegen die tegen mij zei, dat zijn leukste werkzame periode tesamen met mij was. Nou, toen kon mijn avond al niet meer stuk natuurlijk!

Omdat je daar in een boerengemeenschap staat hoorde ik er een interessant gegeven wat zei, dat er opheden evenveel koeien in Nederland zijn dan in 1950. Met gevolg dat je dan nadenkt, waar zijn al die boeren gebleven?

Vooral het mooie gesprek met de auteur van onderstaand boekje was voor mij bijzonder interessant. Hij wilde het in de toekomst nog completer maken met verhalen over andere boerenfamilie’s, die er nu wegens tijdgebrek niet in staan. Als schrijvers onder elkaar hadden we veel te verhalen.

Daarbij een leuk gesprek met een van de organisatoren. Hij moest van zijn baas a.s. maandag een vergadering bijwonen in Amsterdam. Echter daar had hij helemaal geen zin in, omdat daar hoogstwaarschijnlijk boerenprotesten zijn rond Schiphol, en hij afgelopen week daardoor ook al heel lang in de files had gestaan. Toch vond zijn baas dat hij moest komen naar die vergadering. Toen heeft hij foto’s genomen van de feestelijke tractoroptocht in de Wijkermeerpolder en die naar zijn baas gestuurd met de mededeling, “ze zijn hier al begonnen”. “Nou”, antwoordde zijn baas, “blijf dan maar thuis”!

Party

One hell off a party was het Wijkermeerfeest. Enorm veel mensen gesproken die ik kende. En omdat ik een naamplaatje droeg, wilde iedereen met mij praten. Daar was spraakwater voor nodig, dus ik heb 8 glazen water gedronken. Verder nog met een vragenquiz over de polder meegedaan, wat verliep via petje op/petje af. Uiteindelijk was ik mijn petje kwijt! Er was erg veel te eten en daar houd ik wel van, dus flink genoten. Geen foto’s genomen vanwege de privacy, dus toen maar gefilmd, dat mocht namelijk wel.

Gisterochtend nog mee gedaan met een fietspuzzeltocht door de polder. Wat enorm leuk was en ik was als eerste binnen van de vele deelnemers, omdat ik op de Stromer reed. Nu maar hopen dat ik alle vragen goed heb ingevuld? Echt, het waren 2 fantastische dagen!