Als je niet weet wat een Daas is, zie hieronder?
Het is een bloedzuigend insect, waarbij je zeer pijnlijk wordt geprikt door dat beest. Verder hoor je hem niet vliegen, dus weet je nooit waar hij uithangt. Vermoed ook dat hij daarom Daas heet, want je wordt er gewoon daas van om hem van je lijf te houden. Houdt dit in gedachten bij de volgende story van Hulk en Daas
Ik kan weer fietsen op de Stromer ondanks de Ischias. Af en toe schiet er nog wel een kramp in rug of been, maar een kleinigheidje hou je altijd! Ik zou vandaag met het supermooie weer een fijne rustige fietstocht houden over vele polderwegen. Dat liep iets anders, want ik had constant een of meerdere wielrenners in mijn wiel. Die probeerde ik dan los te rijden wat me vaak lukte, maar daarom reed ik wat sneller dan normaal. Op een gegeven moment reed ik er weer 2 los maar een paar honderd meter verder stopte de Stromer ermee vanwege een lege accu.
Tijdens de accuwissel stond ik naast de dijk langs de ringvaart van de Schermerpolder. Ook even de bidons gewisseld en toen voelde ik de behoefte bij mij opkomen om te plassen. Dus keek ik om mij heen of er niemand in de buurt was, pakte mijn plasgeval en begon even later te zuchten van opluchting. Nou, dat was gauw over want, waarschijnlijk een vrouwelijke Daas, vond mijn geval heel aantrekkelijk. Ik begon wat om mij heen te slaan om het beest te verjagen. Uit een ver verleden, toen ik nog tuinbonen plukte, waartussen die beesten graag vertoefden, wist ik nog dat zoiets niet hielp. Het beste kun je de vlieg laten landen op je huid en dan onmiddellijk doodslaan want ze steken meteen. Maarja al plassende koos ik liever voor verjagen, dan dat beest op mijn plasser te laten landen. Toen hij daar gevaarlijk dichtbij kwam, sloeg ik in zijn richting en voelde de straal over mijn hand gaan. “Gloeiende, gloeiende, rotbeest, ik zal je krijgen”, brulde ik daar staande op het dijktalud. Door mijn zeer actieve bewegingen verloor ik op die schuine kant mijn evenwicht en rolde zeker 2 meter naar de walkant van het water. Van schrik stopte mijn straal en ik had handen en voeten nodig om niet in het water terecht te komen en door de elastische stof van de fietsbroek verdween mijn plasser uit beeld voor de Daas. Jammer dat dit niet is gefilmd, het had zeker een filmprijs opgeleverd in Cannes. Ik waste mijn handen in de ringvaart en verliet even later al Stromerend de plek des onheils.
Happy Hulk 