Marken

Omdat de fysieke problemen zo goed als verdwenen zijn, stapte ik op de Stromer voor een prachtige rit. Van de Ischias geen last meer, enkel de Daas beet op mijn scheenbeen, die mij toch te pakken had gekregen, wat ik was vergeten te vermelden in het blog Hulk en Daas, heb ik sinds afgelopen zondag nog flink last. Maar ook daarbij tel ik mijn zegeningen, dat het beest niet in mijn plasser heeft gebeten.

Ik reed via Zaanstad, Amsterdam, Broek in Waterland naar Marken.

Ik ben daar niet de tourist uit gaan hangen, dat liet ik aan anderen over. Die waren er trouwens genoeg in de vakantieperiode en velen kwamen op de fiets. Het was daardoor ook heel druk op het fietspad, wat op de dijk ligt naar Marken. Ik ga er nog weleens met Treeske heen, die schreef na ontvangst van deze foto, dat ze licht jaloers was. Dus dat staat nog in de planning, zoals zoveel plaatsen die wij nog willen bezoeken.

Zodoende stak ik Noord-Holland nogmaals in de breedte over via Monickendam, Edam, Purmerend, langs de Zaanse Schans waar je over de hoofden van de toeristen heen kon lopen. Daarna door mijn geliefde Wijkermeerpolder waar de graanoogst is begonnen. Dat ruikt dan zo heerlijk daar naar vers gedorsen stro. Het gerstzaad lag op een grote hoop op het boerenerf en werd een vrachtauto ingeschept.