Ik heb een drukke week achter de rug voor een gepensioneerde. Alle dagen stond er wat op het programma, zoals afgelopen maandag had ik bijvoorbeeld een rustdag. Vrijdag een verjaardag, waar ik mogelijk iets verkeerds heb gegeten, waardoor ik maagproblemen kreeg. Toch zaterdag aan een fietsrit begonnen, die aanvankelijk goed ging, maar na zo’n km of 50 begonnen de oprispingen en ben ik omgekeerd en naar huis gereden. Ik werd steeds beroerder en kreeg slappe benen maar kwam toch nog redelijk thuis.
Meteen de televisie aangezet en de Vuelta gekeken. Van de laatste 70 km heb ik enorm genoten omdat ik daar al die wegen ken. Maar ook de Prins Willem Alexanderbrug over de Waal, waar ik heel vroeger met mijn vader ben overgefietst om mijn zus te bezoeken, die daar wat verderop in een dorpje woonde. Dat deed mij ook wel ff wat!
Treeske juichte toen de Pyramide van Austerlitz in beeld kwam waar zij vrijwilligerswerk heeft gedaan.
Ik vond het jammer dat er geen helikopterbeelden kwamen van het breedste fietspad van Nederland, nl de startbaan van vliegveld Soesterberg. En verderop bij De Bilt was het publiek zo enthousiast dat ze op de weg stonden en maar net een stapje achteruit konden doen, anders werden ze aangereden door de renners die daar 60 km/uur reden. Zelfs de tv commentatoren zaten er met dichtgeknepen billen naar te kijken. Voor de rest bijzonder weinig incidenten, dus dat kan ook in drempel-Nederland.
Vandaag kijk ik op tv naar de Europese kampioenschappen wielrennen voor vrouwen. Die op prachtige wegen rond de Ammersee in Duitsland fietsen. “Ammersee”, dacht ik, “volgens mij heb ik daar ook rond gefietst”! Dus even Googlen en wel hoor, mijn dochter heeft een poosje daar in een klooster gezeten in Schondorf am Ammersee.
Wij zijn daar toen op bezoek geweest en hadden onze fietsen bij ons, zodoende zijn wij daar om dat meer heen gereden.
En zojuist overgeschakeld naar de 3e etappe van de Vuelta. Wat wonen wij toch in een prachtig mooi land! Ik blijf genieten van die mooie beelden.
Happy Hulk 