Gisteren afscheid genomen van mijn jongste dochter, die nog bij haar moeder woont. Vandaag vertrekt zij om 11.15 van Schiphol en gaat met haar vriend backpacken in Australië en mogelijk nog in andere landen. Na 5 knuffels, 1 aan vriend, 1 aan haar moeder en 3 aan haar, vertrok ik daar met een verlicht vaderhart. Ze gaat een bijzonder avontuurlijke reis maken, waarbij beide hun droom gaan verwezenlijken.
Natuurlijk zijn daarbij de afscheidsemoties, want dat doet de liefde. Haar moeder heeft het er enorm moeilijk mee en eerlijk het overlijden van mijn achterneefje afgelopen week maakt dit afscheid toch moeilijker. Echter het loslaten van mijn 7 kinderen heb ik al veel eerder gedaan. En het helpt mij enorm door respect te tonen voor hun leven en hun keuzes daarin. En zoals ik vanmorgen tegen Treeske zei, “de meesten komen terug”! Hoewel ik het ook niet vreemd zal vinden als zij daar blijven wonen.
Zo, nu ga ik even zwaaien naar het vliegtuig op ons balkon.
“Dag lief meisje”!
Happy Hulk 
Mijn schoonzusje, zwager en hun zoontje emigreerden naar Australië . Mijn schoonmoeder vooral was er zo ontzettend verdrietig van. Dat begreep ik pas toen ik zelf een zoon had van die leeftijd, lijkt me zo erg als ie zo ver weg zou gaan. Natuurlijk hij heeft zijn eigen leven maar heel stiekem ben ik blij dat hij zo dicht bij woont zeker nu met de kleinkinderen er bij. Heerlijk is dat.
❤️
Oudste dochter kreeg in 1999 een beurs om een jaar in Australië te studeren.
Ze woont er nog………zoveel mogelijkheden voor haar.
Het is ook een prachtig land, wij gaan regelmatig Down Under!
Er is één pluspunt, ze heeft al een lief bij zich, dan is de kans dat ze dáár tegen de liefde van haar leven aanloopt meten zo goed als nihil. Dat maakt de kans dat ze terug komt alweer iets groter. 😉
Poe, pittig hoor. Ik begrijp het helemaal. Was ook niet heel blij toen de oudste drie maanden naar Zuid-Afrika ging. Aan de andere kant: het zijn geweldige ervaringen die ze er opdoen!
Ik hoop dat ze bij de eerste spin die ze ziet, gauw terugkomt.
Maar laat ze maar lekker het leven beleven! 😊
Wat moedig zo’n verre reis.
Goed dat internet maakt dat je toch contact kunt houden.
Optimistische groet,
Liefdevol logje, dit.
Mooi zoals je er tegen aan kijkt. En zoals jij dat doet, is er ook ruimte voor emoties. Wat wel fijn is dat er allerlei manieren zijn om bv te beeldbellen, zodat je haar toch nog kunt zien.
Ik weet wel dat mijn moeder het er altijd moeilijk mee had als ze haar broer in Amerika weer aan de telefoon had gehad, want ook dat kon maar een paar keer per jaar ivm de kosten.
Gelukkig is dat allemaal makkelijker geworden.
Ja, ver weg en toch goed bereikbaar.
Is toch wel heel fijn!