In Noord-Holland bestaan vele buurtschappen waarvan er een de naam Paradijs draagt.
Zodoende stapte ik op de Stromer om in Paradijs naar Adam en Eva te gaan zoeken. Daar aangekomen kreeg ik mijn eerste teleurstelling te verwerken. Er was geen plaatsnaambord te bekennen, enkel een straatnaambord wat heel hoog in een lantaarnpaal hing en dat had een reden!
Ik reed het slingerend boerenlandwegje van Paradijs op en kwam daar enkele huizen annex boerderijen tegen. Op een bankje naast een woning zat een rokende vrouw te bellen met haar telefoon. In de tuin achter een hek rende een blaffende hond heen en weer en in huis sloeg ook zo’n beest aan. “Mag ik u wat vragen”, vroeg ik vriendelijk aan de vrouw die opstond en achter het middelhoge hek bleef staan. “Heeft dit buurtschap een plaatsnaambord”? “Nee”, antwoordde de vrouw bars, “enkel een straatnaambord” en ze vervolgde, “en dit is een eigen weg”. Met andere woorden, ‘wat doe jij hier’? Ik bleef vriendelijk en vroeg net zoals een drammerige journalist, “nu ben ik hier eigenlijk op zoek naar Adam en Eva, bent u misschien Eva”? “Nee”, riep de vrouw met haar grauwe gegroefde doorrookte gezicht, “en nu wegwezen jij, want die honden hebben nu genoeg geblaft”. Ik zei, “hartelijk bedankt voor dit gezellige gesprek”, draaide mijn Stromer en reed terug naar de ingang van het buurtschap.
Daar aangekomen maakte ik wat foto’s en mistte er het bordje ‘eigen weg’, en zag enkel het bord van doodlopende weg.
Van een oudere meneer op een fiets, die mij de foto’s zag maken, vernam ik dat er geen plaatsnaambord meer werd geplaatst vanwege de vele diefstallen van dat bord. En vandaar dat het straatnaambordje heel hoog in de paal hing. Toen ik wegreed en naar rechts keek zag ik de vrouw nog in de tuin zitten en ik zwaaide nog even naar haar. Feeks Eva, zoals ik haar had gedoopt zwaaide echter niet terug!
Bij de stop voor de accuwissel stond ik bij een brug met een wel heel aparte naam en uitgebreide info.
Thuisgekomen kwam ik nog iets van een paradijs tegen van deze mooie rit.
Happy Hulk 