De jaarwisseling zit eraan te komen en zit vanouds her vol traditie. Ik heb er ook een bedacht en dat is met mijn gezinsfamilie op nieuwjaarsdag oliebollen eten. Iedereen komt dan gezellig langs voor de nieuwjaarswensen en dan lets go party! En voor een groot gezin zijn er heel veel oliebollen en beignets nodig.
Zeg maar mmmmmmmmm
Allemaal een goede jaarwisseling en een gezond, gezellig en top 2023 gewenst.
Op deze allerdonkerste dag voor kerst wens ik u allen het licht van Kerstmis.
En een bevroren waterval
Ik heb dit jaar mijzelf overtroffen met stromeren! Ik reed 1,7 km meer dan in 2021. Supertrots op mezelf? Nee, meer frappant dat de beide kmstanden zo dicht bijeen liggen.
Ik geloof niet dat ik dit jaar nog ga fietsen met de Stromer. Vanaf half november hebben we al natte wegen, is het te koud, ging met vakantie en nu de zorg voor zieke Treeske. Bovendien moet ik vandaag nog naar de kapper voor een coupe slagzij, want dan zit het met de kerst net goed.
Na een nieuwe dakbedekking te hebben gelegd, zijn ze nu met zonnepanelen aan het spelen.
Alle elementen werden per ladder 3 hoog naar het dak vervoerd. Zodoende waren 4 man een hele ochtend aan het sjouwen. Persoonlijk zou ik even een bouwlift hebben gehuurd, maar misschien ben ik dom. Of…..?
Terwijl Kerstmis een feest van rust, vrede en verlichting is, denken heel veel mensen daar toch anders over. Steeds meer veranderen de kerstverlichtingen van rustig brandend naar zenuwachtig geknipper en andere kleurinstellingen. Als ik rustig in mijn stoel zit, wordt ik getriggerd door fel knipperde kerstverlichtingen op de balkons in het naastgelegen appartementencomplex. Sommige mensen hebben die knipperde verlichting in de kerstboom binnenshuis en ik prijs mij gelukkig dat ik de gordijnen kan dichtdoen.
Maar ik werd verrast door een filmpje van een kerstboom op het Sint Pietersplein in Rome. Zelfs het hoofd van de katholieke kerk heeft zo’n knipperding voor de deur staan.
Nu kan dit twee dingen betekenen, of ik ben gek of de wereld wordt steeds gekker, want mijnsinziens is er al genoeg stress in de wereld.
We zijn weer thuis en vanmorgen vroeg heb ik meteen mijn kerstmarkt aankoop in elkaar gezet en daarmee ben ik intens gelukkig!
De molen wordt aangedreven door de warmte van een waxinelichtje. Of in dit geval door een Hulkenblaas. O o o, wat vind ik dit allerschattigst leuk!
Nog wat opmerkelijke feiten wat ik zag en meemaakte op het schip en in het Duitse land.
Tijdens de busreis vanaf Arnhem naar Straatsburg viel mij het grote aantal vrachtwagens op, die erop de snelwegen reden. Daarbij zag ik niet één vrachtwagen met een container rijden, wat je in ons land wel vaak ziet. Hier worden de containers echter per trein vervoerd. Scheelt denk ik heel veel vrachtverkeer op de loeidrukke snelwegen.
Op de kerstmarkt verkochten ze soep in een rond broodje, wat je daaruit kon lepelen. Ik zag op een gegeven moment naast de Rijn veel caravans op wel 3 meter hoge palen staan. Vermoedelijk heeft dat met een hoge waterstand te maken, iets anders kan ik er niet bij bedenken? Verder zagen wij opvallend veel bomen met grote hoeveelheden maretak langs de Rijn.
Op bovenstaande foto zie je ook een kilometerbord staan. De Rijn is in totaal 1233 km lang en elke kilometer wordt vanaf waar hij ontspringt aangegeven met een bord aan weerszijden tot het einde in Hoek van Holland. Daarbij wordt tussen de kilometerborden op elke 500 meter nog een bord geplaatst met een kruis erop in de vorm van een plusteken. Hoeveel borden staan er langs de Rijn?
Het stikt hier van de gangen op het schip, dus was Treeske hier regelmatig de weg kwijt. En omdat er een culinaire kok aan boord is barst het tijdens het eten ook van de gangen.
Met het afscheidsdiner hadden wij zelfs 8 gangen. De kok overtrof zichzelf in het culinair zijn, zodat ik er zelfs nucleair van werd en met een noodgang een toilet moest gaan bezoeken. Dat laatste was de 8e gang.
Speciaal geschreven dat we náár Koblenz voeren want wat was dat en mooie tocht. Het winterse landschap, waar ik zoveel van hou, trok aan ons voorbij. We zijn lekker op onze kamer blijven zitten voor het raam en maar genieten van de reis.
Vandaag niet buiten geweest vanwege kou en gladde weg. Morgen gaan we naar huis.
Wat een fantastisch mooi plaatsje is Rüdesheim. Er stond een werkelijk prachtig mooie kerststal, die nog echter leek door de vers gevallen sneeuw.
Ik merk hier wel dat ik niet tegen de misselijkmakende lucht van glühwijn kan. Zodoende ging ik bij deze tent staan.
Verder had ik een goed gesprek met de kerstman die voorlas uit eigen werk.
Wel erg koud hier.
Bij het ochtendgloren schreef ik het vorige blog en zag daarna dat het mistig was op de rijn, wat voor een spookachtig sfeerbeeld zorgt. Met levensgevaar betrad ik het spiegelgladde dek omdat hier op het schip niet wordt gestooid. Was net op tijd om er een paar foto’s van te nemen, want tijdens het schrijven van dit blog is de mist reeds opgetrokken.
Happy Hulk 