Wij zijn begonnen aan een aantal zware en doorgedreven trainingen, die er toe moeten leiden dat wij genoeg conditie opdoen om een binnenkort te maken kerstmarktencruise te overleven. De trainingen bestaan uit lange wandelingen en flink eten. Aangezien Treeske nog erg vermoeid is en herstellende van de netelroos heeft zij het erg zwaar. Ze slaapt nu nog 12 uur per etmaal, dat waren er 16, dus dat gaat al flink vooruit.
De eerste wandeltraining was 50 minuten en ging heel erg lekker. Bij de 2e wilde we eigenlijk bij de voordeur al omkeren maar toch doorgezet en slenterden wij zo’n 3 kwartier. Van de 2e training verwacht je altijd veel omdat de eerste zo goed ging maar uit ervaring weet ik dat die altijd tegenvalt. Toch hoefden we geen taxi te bellen om thuis te komen, dus dat was een schouderklopje waard.
Voor de eettraining zijn we naar ons favoriete restaurant het Strandhuis gegaan, met een bevriend echtpaar, waarvan de vrouwelijke persoon bij Treeske op de lagere school in de klas zat. Haar man liep vanwege rugklachten met een rollator en dan is het Strandhuis wat moeilijk bereikbaar vanwege de lange stenen trap vanaf de parkeerplaats bovenop het duin. Na opnieuw super te hebben genoten van de heerlijke laatste stampotavond, werd ik bij mijn kinderijstoetje blij verrast met een starwars figuurtje, waarbij het kind in mij weer losbrak.
Na het verlaten van het restaurant beklommen we de trap omhoog. Ik droeg de rollator en bovengekomen wilde de man even uitrusten door te gaan zitten op dat ding. Hij vergat hem echter op de handrem te zetten en omdat de stoep daar nog schreef loopt, rolde hij richting trap waar de dames nog omhoog liepen. Met een enorme Hulkensprong was ik bij hem en greep de rollator stevig vast en voorkwam daarmee een tuimelpartij van 3 personen. Daarna werd ik luid bejubeld en geprezen door de aanwezigen en konden we er hartelijk om lachen dat het goed was afgelopen. U begrijpt we doen er met deze zware trainingen echt alles aan om de kerstmarktencruise te doen slagen.
Happy Hulk 