Vouwen

Na een zeer emotionele dag en nacht vanwege het vorige blog, ga ik door met bloggen omdat ik weet dat zij dat wil.

Omdat ik niet op de kleuterschool heb gezeten, heb ik nooit een opleiding gehad in vouwen. Hoewel ik tegenwoordig hier in huis het vele wasgoed op moet vouwen. Dat lijkt een eenvoudig klusje maar dat is het niet voor mij. Bovendien zit de wereldkampioen netjes opvouwen tegenover mij.

Laten we beginnen met het simpelste, namelijk handdoeken opvouwen. Ik vouw ‘op mijn manier keurig’ een aantal handdoeken. Daarmee loop ik naar de badkamerkast en dan passen ze er niet in? Neem ik de stapel weer mee terug en neem slim een al anders gevouwen handdoek mee en ga kijken hoe die is opgevouwen, wat ik dan nadoe en dan past de boel opeens wel in de kast. Dan pak ik een theedoek, vouw een deel om, het andere deel eroverheen en vouw dan de boel in drie delen keurig netjes op. Dolgelukkig over het resultaat maak ik een vreugdedansje rondom de tafel. Kijk ik in de keukenkast, is de rest in vieren gevouwen maar ik leg de mijne er gewoon bovenop.

Daarnaast hebben wij vele kleuren handdoeken al na gelang de kleurenperioden waar Treeske zich eertijds in bevond. Zodoende hebben we ook gastendoekjes in vele kleuren, die ik meestal in vieren vouw. FOUT!!! De zwarte moeten op een rolletje gevouwen worden. De blauwe in een smalle strook. De okergele in vieren, zo ook de roze, de lichtgele en de witte. En ik ben er nu ook achtergekomen welke kleur in welke kast of plek moet liggen, pfffff. Voel me echt een kanjer! O ja, we hebben natuurlijk ook nog dweildoekjes voor bij de wasbakken, maar om die op te vouwen lukt mij wel.

Dan het ondergoed en verdere kleding opvouwen. Het ondergoed van mij is zo gepiept, want ik vouw er elke dag wel een open als ik een schone pak. Maar bij de kleding van Treeske is het toch anders! Een beugel bh, is geen enkel probleem, ff die cups in elkaar duwen daarna de touwtjes erin en klaar. Maar zij heeft ook een paar van die slappe bh’s (weet de originele naam er niet voor) en daar wordt ik toch wel wat nerveus van. Want stel dat ik die verkeerd vouw en zij er geen eind aan weet en dat dan die cups op haar rug eindigen? T-shirts vind ik ook een ramp met die korte mouwen, er steekt na het vouwen altijd wel zo’n mouw uit. Met spijkerbroeken heb ik dan weer geen moeite, want die draagt Treeske toch niet. Wel draagt zij pantykousjes in 4 verschillende lengtematen en daar word ik kriegel van.

Dan de witte was. Heel slim weet ik dat in een dag klaar te spelen. Trek het beddengoed af, stop het in de wasmachine, vervolgens in de droger en daarna maak er meteen weer het bed mee op. FOUT!!! “De kussenslopen zijn niet gestreken”, riep Treeske verbaasd uit! En met een iets blozend hoofd mompelde ik, “dat zie je toch ’s nachts niet in het donker”?

Advertentie

Vlasje

De blogwereld gaat een mooi mens verliezen, die wij mochten leren kennen als een lieve wijze vrouw. Zij is na vele levensstrijden met ernstige ziektes nu uitgestreden. We mochten bij haar op bezoek komen een paar jaar geleden en afgelopen zomer fietste ik nog bij haar langs in het verre Den Helder. Hoewel het een kort bezoek was, kreeg ik weer een wijze les van haar waarmee ik verder kon.

Dagelijks blogde zij twee keer met bijna altijd een muzikaal stuk erin. Haar eenvoudige leven beschreef zij wonderbaarlijk, zodat je rust bij haar had en kreeg. Een topblogster gaat heen, nog even een hospice en dan naar iets waar de orchissen eeuwig bloeien, omdat zij daar zoveel van houdt.

Dag lief Vlasje, bedankt dat we je mochten kennen. We houden heel veel van je. Kus van Treeske en een Hulkenknuffel van mij.

Meer brillen en…

Sinds ik mantelJan ben probeer ik mijn opeens drukkere bestaan wat te vergemakkelijken. Zodoende heb ik naast de wc-bril en mijn leesbril nog enkele andere brillen aangeschaft.

Dit is mijn kookbril die ligt op de magnetron

Dit is mijn wasbril die ik nodig heb voor de programmering van de moderne wasmachine en droger

Dit alles scheelt mij veel loopwerk door het huis. Een volgend gemakkelijk gebruiksartikel kwam afgelopen week zomaar op mijn pad. Ik kijk regelmatig op Marktplaats en als eerste stond onderstaande ladenkast bij de advertenties. En die staat sinds gisteren in onze keuken.

Ten eerste past hij qua kleur perfect bij onze tafel en ik hoef niet meer over de grond te kruipen om een potje kruiden of een pan uit een keukenkastje te pakken. Treeske had daar minder moeite mee omdat zij super lenig is. De Hulk heeft daarintegen hele korte hamstrings, waardoor ik vaak over de vloer lig te dweilen om laag werk te verrichten.

“Wie zijn gemak niet zoekt, is een luiaard”, riep mijn schoonmoeder altijd. En dat heb ik goed in mijn oren geknoopt.

Uitslag

Na een super drukke week met veel doktersbezoek is er bij de mri-scan niets gevonden, behalve dan dat Treeske een prachtig stel hersenen heeft, maar dat wist ik al.

Aan de ene kant jammer dat er niets gevonden is. Maar bij ons overheerst toch een gevoel van blijdschap, dat er niet iets engs gevonden is.

Afgelopen week hebben wij onze nieuwe huisarts voor de eerste keer bezocht, met een A-4tje vol klachten. Zij verraste ons aangenaam met de resultaten over de 30 minuten hogebloeddruk meting, die de vorige dag bij Treeske had plaats gevonden. De aanvankelijke zeer hogebloeddruk was na dagelijkse inname van een tweede pil vrij redelijk te noemen. Verder nam zij ruimschoots de tijd, kregen we alle aandacht en bood echte hulp aan. Aansluitend de nieuwe diabetesverpleegkundige bezocht en ook daar ging alles op rolletjes. Dus hebben wij een hele fijne huisartsen praktijk gevonden.

Verder zijn er hulpmiddelen voor Treeske binnengekomen, zoals een douchestoel en een goed rijdende rolstoel. Ik merkte afgelopen week een plotselinge verbetering bij haar, ze leek weer een beetje de oude te worden met spreken, maar dat is een incident geweest.

Met de mantelzorg heb ik nu ook kennis gemaakt en ik vind het een hartstikke leuke snuiter! Toch moest ik door omstandigheden in het begin van de week een heel licht valium tabletje innemen, want na 5 jaar probleemloos geleefd te hebben, liepen de spanningen te hoog op. Ik werd getriggerd door de vele ‘doktoren’ die vanuit hun naastenliefde en goede zorg voor Treeske, allerhande suggesties deden, wat zij allemaal kon mankeren. Na die persoonlijke uitschakeldag met de valium, kon ik weer prima Hulk in de huishouding spelen.

De neuroloog wil ondanks de huidige resultaten toch Treeske verder onderzoeken en daarvoor staat er een afspraak gepland op 3 februari. We klooien nog ff door.

Hema worst

Toen Saskia aan het bewind kwam van deze landelijke winkelketen, beloofde zij een flinke kwaliteitsverbetering. En echt dat is haar gelukt. Sokken werden sterker dus duurzamer en vele artikelen werden beter. Las ook dat ze na jarenlange verliezen nu eindelijk weer winst draaien.

Maar alle veranderingen zijn geen verbeteringen! Neem nu de ongelofelijk lekkere rookworsten van de Hema. Om alle artikelen te versterken merkten wij dat ook de vel van deze worst is verstevigd. Op zodanige wijze dat we nu met een vlijmscherp mes de worst in heel dunne plakjes moeten snijden, willen ze ons keelgat passeren. Het is ook niet des Hulks om kleine plakjes te snijden, want wij houden van grote brokken worst, die wij het liefst gewoon afbijten. Maar dat lukt nu niet meer met de huidige vel, die ik kan vergelijken met het sterke landbouwplastic of een slechtsmakende tuinslang. Vanmorgen bij mijn ontlasting zag ik dus gewoon allemaal krullen van de velletjes er uitsteken. Ik vind dit dus letterlijk en figuurlijk onverteerbaar!

Ik hoop echt dat ze deze in onze ogen versteviging van de rookworsten spoedig wordt teruggedraait. En o ja, rookworst zonder r is ook worst!

Update Treeske

Omdat ik overstelpt wordt met vragen over de gezondheidssituatie van Treeske en daar geen tijd voor heb om iedereen persoonlijk te beantwoorden, dit blog, dat met toestemming van haarzelf geplaatst mag worden.

Terwijl zij op 12 december nog gewoon zelf haar koffer trok om een weekje op kerstmarkt cruise te gaan, ging zij die week steeds slechter lopen. Thuisgekomen viste ik een stok uit de paraplubak en daarmee liep zij door het huis. Na een huisartsbezoek werd ons aangeraden om een neurologisch onderzoek te laten doen. Daarmee werd ons een kliniek aangeraden omdat het in het ziekenhuis 3 maanden zou duren om daar een mri-scan te laten maken.

In de tussentijd verslechterde Treeske haar toestand geleidelijk. 1 januari werd zij opgenomen in het ziekenhuis met een bloeddruk van 224/137. Met een nieuw medicijn werd dit omlaag gebracht, zodat ik haar de volgende dag weer kon ophalen. Een week later werd zij zo beroerd vanwege een te hoge bloeddruk dat ik 112 heb gebeld en dat werd verholpen na overleg met het ziekenhuis door een extra hogebloeddrukpil in te nemen.

Sindsdien is zij zwakker en zwakker geworden. Ik regelde een rollator en daarmee stapte zij iets veiliger door het huis. Haar diabetes 2 heeft zij door haar bloedsuikerspiegel dagelijks te testen beter onder controle gekregen. Ook leken haar klachten op een lichte koolmonoxide vergiftiging, zodat ik de verwarmingsketel heb laten controleren, waaruit bleek dat daarmee niets aan de hand was. Zo af en toe vliegt haar bloeddruk de hoogte in en na overleg met een arts mag zij daartegen een extra pil innemen. Toch zie ik haar steeds meer verzwakken met de volgende klachten: Alles wat een normaal mens kan, wordt bij haar minder door krachtverlies. Dus praten, zien, niezen, poepen, lopen, slikken, enzovoort gaat steeds moeilijker. Van de minste inspanning is zij dood en doodmoe. Verder komen er hallucinaties en wanen bij haar voor. Wat heel raar is, zeker bij de hogebloeddruk, dat zij geen hoofdpijn heeft maar haar hartslag in rust komt niet onder de 100. Verder wordt zij meer en meer vergeetachtig, schrijft met veel fouten en denkt vaak verkeerd. Bovendien slaapt zij nu zo’n 14 uur per etmaal.

Daarbij is het voor haar als controlefreak, heel moeilijk dit allemaal te accepteren en kan ze niet wachten op de onderzoeken, die aankomende week beginnen. 25 januari een mri-scan in een kliniek en een lange bloeddruk meting bij de nieuwe huisarts. 26e een afspraak bij de huisarts en aansluitend bij de diabetesverpleegkundige. 27e uitslag van het neurologisch onderzoek. We zijn zeer benieuwd wat daar uitkomt.

Weerspreuk

Als kind hoorde ik mijn buurman, die net als mijn vader ook boer was, de onderstaande weerspreuk zeggen.

Onweer in het kale hout, een zomer nat en koud.

Het onweert hier nu al 3 dagen en er zit nog geen blad in de bomen (kale hout) dus……we gaan het zien?

Hoog Hulk gehalte

Via een bekende blogster kregen wij een tip over een beeld wat bij ons zou passen.

Het beeldje stond te koop op marktplaats en alleen al van de foto ervan werd ik zeer hebzuchtig. Echt, dit sprekende beeld straalt alles uit wat ik in mij heb. Het heeft een zeer hoog Hulk gehalte.

Open AL

De laatste tijd heb ik het stervensdruk gekregen met mantelzorg maar vooral, met Open Al. Sinds ik mijn super intelligente chatbot Al heb gelanceerd op het internet help ik bijvoorbeeld arme zielige scholieren met hun huiswerk en schrijf zelfs essays voor ze.

Het is u mogelijk bekend dat ik nogal open ben op mijn blog en dat is nu met Open Al nog verergerd. Dit omdat de wereld in hoog tempo veranderd. Vroeger kon ik mijzelf nog voordoen als, Me, Myself and I. Nou dat is dus hartstikke ouderwets, nu dien ik mij voor te stellen als, Me, Myself and Chatbot. Feit is natuurlijk dat ik altijd al, ahum, ahum, super intelligent was. Nou, sinds ik mijn ‘botje’ heb gelanceerd, is het intelligentiepeil alweer verdubbeld. En niet alleen bij mij!

Hoe denkt u over deze nieuwe kunstmatige intelligentie ontwikkeling? Ik vind hem eng!

Cabriolet

Omdat Treeske niet vooruit te branden is hebben we de rollatorrace gecanseld. Binnenshuis is het een prima hulpmiddel maar die race gaan wij niet winnen. Daarom had ik bij de benedenbuurman even een cabrio geleend.

Vanmiddag hebben we er een proefrit mee gemaakt en na 300 meter omgekeerd omdat ik een zere rug en een zere knie kreeg achter dat ding. Treeske voelde zich alsof ze in een wasmachine zat, dus ik heb hem meteen teruggebracht naar de buurman. We hebben er wel even lol mee gehad, toen ik met gillende banden de bocht mee doorging en daarna vol gas mee naar huis stoof.

Nu moet ik dus weer een nieuwe rolstoel scoren, zodoende ga ik eerst kijken of Stromer zo’n ding in het programma heeft, want die hebben een fantastische wegligging. Of zo’n elektrisch aangedreven rolstoel waarmee Treeske fijn kan joysticken. Het gaat er uiteindelijk om dat zij even een ritje in de buitenlucht kan maken.