Rot zorg

Woensdag 15 maart belde de neuroloog over de uitslag van het hersenvocht, waar een teveel van witte bloedlichaampjes in was gevonden. Daarom moest er bloedonderzoek plaatsvinden waarvan hij de onderzoekformulieren naar ons toe zou sturen. Dus de 16e kijk ik in de brievenbus en er lag niets in. Zo ook de 17e en 18e niet. Maandag de 20e erover gebeld, omdat we voor donderdag de 23e een afspraak bij de prikpost hadden gemaakt. De neuroloog zou nieuwe formulieren uitschrijven op dinsdag 21 maart, omdat hij maandag vrij had, zo werd ons beloofd. Dinsdag wederom gebeld waarbij wij te horen kregen dat ze klaar lagen voor verzending.

“Ho”, riepen wij in koor, omdat we de verzending niet vertrouwde, stelde ik voor om ze zelf even te komen ophalen bij de kliniek die hier 4k ver vandaan staat. Dus heb ik dat gedaan tijdens de toch al hectische dagen, waarin Treeske moest leren insuline te spuiten en waar ook nog eens een dubbele startkit daarvoor bij ons werd bezorgd. Die hebben we geprobeerd terug te sturen, maar dat ging niet omreden dat het pakket was geopend. Dus nu zitten we hier met 2 bloedsuikertesters, een hele berg naalden, teststrips, prikpennen en afvalcontainers. Er mag wat fout gaan in de zorg en die fouten zijn heel erg duur. Vandaar dat de zorgkosten zo verschrikkelijk stijgen!!!

Treeske en dochter hadden vrijdag 17 maart een recept bij de huisarts gevraagd voor incontinentie materiaal. Dus dat ging ik dinsdag 21 maart even ophalen bij onze apotheek. Daar wisten zij van niks dus ging de apothekersassistente even bellen en dat duurde maar 20 minuten. Toen zij terugkwam vertelde ze mij, dat deze apotheek de gevraagde spullen niet konden leveren, omdat onze zorgverzekeringmaatschappij, dat niet aan hun zou vergoeden. Gloeiende, gloeiende, GLOEIENDE!!!

Rustig Hulk, rustig maar, komt wel goed, jochie! De apothekersassistente stelde mij voor om wat proefmaterialen mij mee te geven, waarmee ik dan gered zou zijn, waarbij zij vroeg welke maat mijn vrouw had? Gloe…….., ik gaf de maat maar met mijn handen aan en zij besloot dat het large moest zijn. We propten het spul in een plastic tasje (mag dat nog wel?) En toen kreeg ik nog een folder van haar mee, waarin een telefoonnummer stond van ApotheekZorg waar ik het incontinentiemateriaal kon bestellen en dan zou dat gratis thuis bezorgd worden. En zo’n bezorging kost natuurlijk ook niks! 🙄

Gisterochtend vind ik in de brievenbus alsnog de formulieren die ons waren toegestuurd. Gistermiddag bij de prikpost is er een buisje bloed afgenomen bij mijn schat, waarbij de afspraak vorige week vrijdag van was gemaakt. Ook daar dus enorme drukte! De vampier die het bloed moest afnemen kon de code in de computer niet vinden die de neuroloog had opgeschreven. Dus zoeken en bellen, totdat haar collega zei, dat ze na 20 minuten toch eerst maar bloed af moest nemen, zodat wij niet langer hoefden te wachten. “Ik zal wel weer niet iets speciaals hebben”, riep Treeske uit. Waarop ik antwoordde, ik heb je altijd al heel speciaal gevonden!” Daarop zag ik bij de gestreste vampieren alsnog een glimlach verschijnen. Maar bij dit alles denk ik dan, dit zal ook wel weer fout gaan, net als bij die ruggenprik. Ondertussen zijn wij dik 4 maanden verder en we weten nog steeds niet wat Treeske mankeert. Hup zorg!!!

De hele zorg in Nederland is een compleet knettergek gekkenhuis, die mijnsinziens eens langs een GGZ instelling moeten gaan. Oh nee, dat kan niet, want daar is de zorg ook al overbelast, las ik onlangs. Het is om dat je ermee te maken heb, maar anders zou het mij een ‘rot zorg’ zijn!