Stoppen met bloggen 3

Voor mij zal het best afkicken worden van het bloggen, omdat het een groot deel van mijn leven is/was.

De blog ideeën zullen in mijn brein blijven opborrelen en daarom heb ik een afkickschema voor mijzelf bedacht. Of dat gaat werken, weet ik niet, maar ik ben van plan gewoon blogs te blijven schrijven maar ze niet meer te publiceren. En misschien is dat schema helemaal niet nodig?

In ieder geval zal ik het Happy Hulk blog voorlopig laten staan en niet verwijderen zoals ik in een ver verleden wel met andere blogs deed in een depressieve buien.

Ik wens jullie allemaal het allerbeste toe en dank je dat je bij mij las. Toen kwam er een olifant met een hele grote snuit, die blies dit verhaaltje uit!

Advertentie

Stoppen met bloggen 2

Ik voel nu al een soort van opluchting sinds ik het vorige log hierover schreef heb geplaatst. Hoewel bloggen mij altijd ontspanning gaf, werd het de laatste maanden een inspanning.

Terugkijkend op de laatste maanden, waarin ik plotsklaps mantelzorger ben geworden, werd ik tijdens het bloggen door heel veel meningen getriggerd. Zelfs de vragen over kom je aub op mijn blog lezen waren er teveel aan. Het is gewoon allemaal teveel voor mij geworden, dus moet ik bepaalde dingen gaan skippen. Uiteindelijk moet ik voor mijzelf gaan kiezen, want aan een overspannen Hulk heeft niemand wat.

Bovenstaande is na de Jetpack perikelen ook een flinke reden om te stoppen met bloggen.

Wordt vervolgd!

Stoppen met bloggen

Beste mensen, ik denk erover om te stoppen met bloggen om diverse redenen, die ik hier mogelijk zal uitleggen.

De eerste reden is Jetpack.

Zij kwamen plotsklaps met de mededeling dat zij enkel de statistieken zouden overnemen van WordPress in een aparte app, genaamd Jetpack. Dit bevreemde mij al, want aan de statistieken van WordPress mankeerde niets. Toen ik de Jetpack app had gedownload, zag ik er meteen een regel in staan met de mededeling, ‘verwijder de WordPress app’. Dat bevreemde mij nog meer!

Vervolgens wilde ik afgelopen week gaan bloggen, dus tikte ik op de app van WordPress. Toen verscheen er een mededeling in het scherm, “in de WordPress app bevindt zich een bug, we zullen dit zo spoedig mogelijk oplossen.” En als ik in de volgende dagen op de WordPress app druk, opent de app helemaal niet meer. Wie o wie, vraag ik mij dan af, heeft die bug in WordPress geplaatst???

Het probleem is dat ik nu enkel nog via Jetpack kan bloggen. En op de een of andere manier vertrouw ik Jetpack voor geen ene meter, omdat zij niet duidelijk zijn over hun bedoelingen. En daarbij krijg ik het gevoel alsof zij over mij heen walsen. Want wat gaan zij in de toekomst doen? En voor mij belangrijk, dat ik hiermee precies hetzelfde gevoel krijg, als toen ik Facebook skipte. Ook daar voelde ik mij niet thuis. De Happy Hulk is hier niet happy meer!

Goed bedoelde adviezen

Er ontstond bij de reageerders op het vorige blog nogal wat consternatie over een paar goed bedoeld adviezen.

De laatste tijd wordt ik overstelpt met ‘goed bedoelde adviezen’ door lieve bloggers die denken dat zoiets mij gaat helpen. Daar krijg ik de zenuwen van! Vooral dat die ‘goed bedoelde adviezen’ vaak als nepnieuws gekwalificeerd kunnen worden.

Ik laat hierbij alle ziektes die Treeske volgens ‘alle goed bedoelde adviezen’ kon hebben maar even buiten beschouwing, maar die hebben mij bijna een zenuwinzinking bezorgd.

Gisteren kreeg ik opnieuw ‘goed bedoelde adviezen’! Ik moest een samenlevingscontract op laten maken. Ik moet naar een notaris. Ik moet ZEKER GEEN en/of rekening nemen, want die wordt bij overlijden geblokkeerd.

Beste mensen, realiseer goed wat je schrijft als reactie op mijn blog! Als ik al advies wil, vraag ik daar wel om! Dank u wel!

Was getekend, Happy Hulk

Helemaal suf geluld

Omdat wij dikke lovers zijn en daarover niks op papier hebben staan, vond ik het verstandig om een en/of rekening te openen bij de bank voor onze gezamenlijke kosten. Nu gebruiken wij al jarenlang een Treesjesrekening waar we beiden maandelijks geld op storten voor onze levensbehoeften.

Ik bel dus even met de Ra bo bank voor het maken van een afspraak daarover. Omdat ‘al onze telefonisten in gesprek zijn’, hoorde ik een vrouwenstem (die leek op onze laatste reisleidster, die ik destijds het liefst met ductape wilde behandelen) zeggen, “nog 1 minuut geduld”. Vervolgens werd ik 10 minuten lang belaagd door haar met allerlei adviezen over fraude en pincodes afgeven en weet ik veel allemaal!!! Toen ik eindelijk een telefoniste aan de lijn kreeg, dacht ik dat ik het ergste had gehad?

Ik stelde mijn vraag over de afspraak. Begint dat mens toch een verhaal af te steken met vragen, waar? hoe? wanneer? En uiteindelijk zei ze, dat het ook telefonisch afgehandeld kon worden. “Nou, doet u dat dan maar”, antwoordde ik. Daarna moest ze het nummer hebben van de Treesjesrekening, mijn geboortedatum en plaats plus die van Treeske. Nadat ik die doorgegeven had, werd het rustig omdat ik in de wacht werd gezet, zodat zij die gegevens kon controleren en invullen.

Na 10 minuten kwam zij weer boven water en sprak zichzelf tegen, dat het niet telefonisch kon worden geregeld en wij naar een bankfiliaal werden verwezen.🫣 Dus welk filiaal moest het worden, zodat zij daar de afspraak voor ons kon maken? Daardoor moest ze mij even in de wacht zetten en dook na 5 minuten weer op. “11 of 12 april”, riep zij enthousiast. “Doe maar 11”, riep ik nog enthousiaster. Dat kon niet meer, dus werd het de 12e. Hoe laat? Ik heb 15.00-15.30 of 15.30-16.00 en 16.00-16.30. “Doe maar 15.00”, riep ik hoopvol. “Dat kan niet, enkel nog 15.30”, riep het mokkel ons toe. “Da’s ook goed”, schreeuwde ik terug! Zodoende had ik na 25 minuten een afspraak gemaakt om een en/of rekening voor ons te creëren.

Vervolgens maakte ik een gigantische fout, toen zij vroeg, of ze nog iets voor mij kon betekenen of dat ik nog een vraag had. Met mijn stomme kop vroeg ik haar, of ik dan ook een extra bankpas kreeg? Daarover lulde zij mij in 5 minuten, als een volleerd politicus helemaal suf, zodat ik nu niet eens meer weet of ik die extra pas nu wel of niet krijg. Ik heb haar toen hartelijk bedankt voor de goede uitleg waarna ik voor eeuwig afscheid van haar nam.

Even een simpele afspraak maken voor een en/of rekening. 🙄

Kussen

Krokussen

Op mijn fietstocht vandaag kwam ik bij Alkmaar de eerste velden met krokussen tegen. Omdat de wind noordoost was dreef de heerlijke bloemengeur mijn kant op tijdens het maken van de foto.

Verder reed ik een rondje om de Schermerpolder waar de lente overal goed zichtbaar was bij de bomen en planten. Het stikte overal van de insecten, waardoor ik mijn mond dicht moest houden en dus niet kon zingen onderweg, wat ik eigenlijk toch al nooit doe. Met 86k kwam ik thuis alwaar ik Treeske en haar dochter buiten op een bankje zag zitten. Na een hevige welkomskuspartij kon ik meteen even de Stromer laten updaten, waarom hij al een poos om vroeg en wat niet lukt in de berging omdat daar geen internet bereik is. Morgen heb ik geen tijd om te fietsen want dan moet ik met Trees naar de kapper en speciale boodschappen doen. Maar een rustdag is ook wel lekker, want eigenlijk verlang ik nu al naar mijn kussen.

Het kan weer

Het zonnige weer nodigde mij uit om de Stromer te starten en een rondje te gaan fietsen. Ik had vandaag geen oppas voor Treeske maar die gaat nu zo goed vooruit dat ik haar alleen durf te laten. Als zij niet moe is loopt ze zonder rollator of steunzoekend hier door het huis. Als zij wel moe is heeft ze nog wel last van slingerbewegingen. Van het A-4tje vol met klachten is nu ongeveer de helft bij haar verdwenen.

Zodoende verdween ik in een grote stofwolk bij de eerste pedaalomwentelingen want ik had al een poos niet gefietst. Er stond een harde wind en ook die hielp mee om de Stromer te ontstoffen. Ik reed tegenwind naar Purmerend en wilde vandaar naar Oosthuizen rijden maar halverwege was de dijkweg daar afgesloten. Toen ben ik door de Beemsterpolder en via de Rijp met rugwind naar huis gereden. Ik kreeg op een gegeven moment best wel zere benen en was blij dat ik na dik 2 uur fietsen met 76k thuis was. De conditie is nog slecht maar de douche was heerlijk en mijn kleren konden zo weer de kast in omdat ik niet gezweten had van de kou. Daarbij kwam ik 4 wielrenners tegen die in korte broek reden. Die zagen de zon schijnen en dachten zeker, het is zomer? Maar ik ben blij dat het weer kan.

Vergeetachtige Jan

De korte onderbreking in de zorg voor Treeske heeft ons beiden zeer goed gedaan. Ik ben daardoor heel relaxed geworden. Tel daarbij op dat mijn bioritme van slag is vanwege de zomertijd en daardoor ontstaat een soort van een vergeetachtige Jan. Ik heb nu zelfs grote moeite om dit blog te schrijven bij gebrek aan concentratie.

Nu komt dat slecht uit omdat Trees in de opbouwfase zit met insuline spuiten. Vraag niet hoe het kan, maar we zijn al 2x vergeten om insuline te ’s avonds te spuiten. Daar komen wij dan ’s morgens voor het ontbijt achter als Treeske haar bloedsuikerspiegel test, die dan hoger is dan normaal. Nu hebben wij beiden een alarmsignaal in onze telefoons gezet, zodat we gewaarschuwd worden als zij insuline moet spuiten. Hopelijk vergeten we nu niet waarvoor dat alarm dient?

Dit alles deed mij denken aan een tv-programma wat ik vroeger met mijn kinderen keek. Hoe dat programma heette, dat ben ik ook vergeten.

Schoonmaakartikelen

Ik vroeg aan Treeske, “hebben wij soda want ik wil de koffie thermoskan schoonmaken?” “Jazeker, ik weet alleen niet waar”, antwoordde zij. Toen ben ik gaan zoeken en je weet niet hoe een enorme hoeveelheid schoonmaak artikelen ik tegenkwam, waaronder de gezochte zak soda.

En dan denk je dit alles is?

En er is nog veel meer, qua toilet schoonmaakartikelen waarvan ik geen foto’s heb. Nu las ik gisteren in het nieuws dat de schoonmaakartikelen 25% duurder waren geworden. Nou, daar hebben wij tot het jaar 2050 geen last van!

Goudstaaf

Treeske is weer thuis en zij had voor mij een cadeau meegenomen in de vorm van een goudstaaf.

Omdat ik volgens haar goud waard ben. Zo lief! 💝