Omdat we vanavond boerenkool eten en Treeske vanmorgen op haar stoel in slaap was gevallen, schreef ik even een liefdesbrief voor haar en legde die op haar i-pad kussen, die op haar schoot lag.
Liefdesbrief
8
Eruit
Omdat ik al een paar dagen ernstige rugklachten had kon ik niet fietsen, hoewel de oppas gistermiddag aanwezig was. Kwam goed uit want halverwege de middag zag ik de straat nat worden van de regen. Dochterlief ging met Treeske naar de kapper, deed een kleine strijk wegwerken en haalde samen met Treeske nog een boodschap.
Daardoor had ik heerlijk de tijd om een fantastische maaltijd te bereiden, waarvoor ik nog wel wat boodschappen moest doen. Ik ga hier niet het recept verklappen, want dan gaat iedereen dit nadoen en er is al genoeg biefstuk met gebakken aardappelen op deze wereld. Treeske genoot zo erg van de maaltijd dat ik een lieftallige aai over mijn Hulkenbol kreeg, waarbij zij allebei mijn gehoorapparaten eruit wist te frutselen.
Belofte maakt schuld
Tijdens ons bezoek aan het hospice in Den Helder beloofde blogster Vlasje dat ze na haar dood nog even langs zou vliegen om bij ons in de ramen te schijten. Nu zag ik gisteren een prachtige meeuw langs vliegen die een sierlijke bocht maakte en…….
…goed gemikt en bovendien gebruik gemaakt van de losplek…..
Gezakt
Klopt, die van mij zijn naar beneden gezakt.
Duidelijk
Hoedje wip
Vrijdag bij het boodschappen in de auto laden, ontsnapte hij al een keer en kon ik hem 150m verderop toch nog te pakken krijgen. Vandaag bij het uitladen van de rolstoel deed hij weer een ontsnappingspoging maar kwam niet ver. Bovendien had hij nu een nat pak.
Liftseks en update
Dat het forse Hulkenlijf Ă©Ă©n grote erogene zone is, dat wist u waarschijnlijk niet? Maar je weet misschien wel, dat je ons maar aan hoef te raken en we springen op groen, waarbij we woestwild worden. En bij groen mag je natuurlijk doorrijden of doorgaan!!!
Nu is het een beetje gegroeid dat als ik met Treeske in de lift sta van ons appartementencomplex, dat we een soort van liftseks hebben. Er is dan altijd wel een kusje of een knuffel te spotten. Nou en als we dan wat verder willen gaan, springen altijd die gloeiende, gloeiende liftdeuren open als we op de gekozen etage zijn aangekomen, waarbij ik dan zowat een analfabetische schok krijg. Veelal staan daar alweer andere mensen te wachten, dus stappen wij vaak met blozende hoofden uit de lift. Geen ene moer te beleven dus! En tegenwoordig al helemaal niet, want Treeske zit bijna altijd in de rolstoel en dan is het voor mij fysiek onmogelijk om bij haar te komen.
En o ja, het is zaterdag en voor mij betekent dat wasdag en een update geven over de gezondheidstoestand van Treeske.
Wel, Treeske voelt dat het rare gevoel in haar hoofd iets minder erg aanwezig is. Bovendien merk ik dat zij krachtiger wordt. Ik kreeg van de week een knuffel van haar en daar zat flink wat power in. Met die kracht kan zij nu ook beter bewegen, daarom doet ze nu enkele klusjes in huis. Zo rijdt ze mij nu rond in de rolstoel….ehh o nee, ze ruimt de vaatwasser uit, vouwt soms de was op en kan verschrikkelijk goed appen, waarbij ik haar berichten gelukkig niet meer hoef te redigeren. Ook loopt ze nu door het huis met maar heel af en toe een slingerbeweging maar die kan ze vaak zelf corrigeren. Maar voor de rest is het nog klote! Ze heeft echt problemen met zien, slikken, praten, benauwdheid bij hoesten en niezen. Bij wakker worden gaat de droom verder. Ook blijven de tintelingen in haar hele lijf voelbaar, de wanen zijn nog aanwezig, zij is heel erg vergeetachtig en erg snel moe. Raar vind ik, als het warm in huis is, heeft zij het koud en andersom? Ook heeft ze goede en minder goede dagen. Maar het blijft natuurlijk een superlieve leuke meid, die steeds opnieuw haar humor verspreid.
Dat we lang moeten wachten op de uitslag van de ruggenprik en de eeg, komt omdat er lang onderzoek moet plaatsvinden met het afgetapte hersenvocht. Op 3 maart hebben we pas een belafspraak met de neuroloog en hopen we dat er wat uitkomt. Verder gaat de zorg voor haar mij goed af, zolang ik de regie zelf in handen kan nemen. Ook de hulp die ik krijg is voor mij erg fijn, waar we nu ook duidelijke afspraken over hebben gemaakt. Bovendien merk ik dat ik na de uitbarsting, die ik anderhalve week geleden had, super rustig ben geworden en alles in harmonie kan regelen. Nou en dan hopen we natuurlijk allemaal dat de lichte verbeteringen die bij haar aanwezig zijn mogen doorzetten.
Rariteiten
Sinds ik hier een beetje rondspring als Hulk in de huishouding, omdat Treeske weinig kan doen, gebeuren hier rare dingen.
Ik geef dit plantje wat bovenop een kast staat al meer als een maand wekelijks een scheutje water. En zeg nu eerlijk, hij doet het geweldig toch? Maar tijdens het stof afnemen afgelopen week kwam ik er achter dat het een neppert is. đ
Omdat wij tijdens ons bezoek aan Vlasje zo’n 14 dagen geleden, door een hospice vrijwilligster aldaar een kop koninginnensoep kregen aangeboden, wilde Treeske die lekker smakende soep ook in huis halen. En gisteren op die speciale Vlasjedag opperde zij om dan ook koninginnensoep te gaan eten. Nog beter was haar voorstel, dat zij dat zelf wel even zou fabrieken. Nou, zij was al 5 minuten bezig om een ui te zoeken, als extra ingrediĂ«nt, want dat had zij op het pak gelezen, zo zei ze tegen mij. Zij zette met moeite een pan water op het vuur met de inhoud van het soeppakje erin en ging de ui snijden. Ik dacht bij mezelf, ik dek de tafel dan wel even, maar kreeg al snel de opdracht om in de soep te gaan roeren. Ik kreeg de gesneden ui aangereikt en kieperde die in de soep. Treeske kwam vervolgens met gehakt aanzetten en wilde die in stukjes in de soep doen, want ze hield niet van balletjes maken. Nou, toen ben ik maar die balletjes gaan draaien en deed ze in de soep. Treeske verliet daar toen het strijdtoneel, omdat ze erg moe was geworden en ging in de woonkamer zitten. Dus ik alles afgemaakt en toen gingen we eten. Het smaakte voor geen meter, het zat ergens tussen uiensoep en koninginnensoep in.
En ik vroeg tijdens het eten aan haar, “is het normaal om te kauwen op de soep”? Want de ui was veel te grof gesneden. En na het eten lees ik op de soepverpakking dat er helemaal geen ui in moet. đ
Nadat ik alles in de keuken had opgeruimd, las ik op mijn telefoon de volgende rariteit bij Noord-Holland nieuws.
Nou, ten eerste is hier geen greppel in de buurt te bekennen en ik heb hier helemaal niks van gezien! Weet wel dat het hier stikt van de rariteiten.
Leeg
Gisteravond fluisterde een lieve vrouwenstem tot 2 maal toe in mijn rechteroor, “batterij is leeg”. Na een uur hoorde ik weer dezelfde vrouw het nogmaals herhalen in mijn linkeroor. Vervolgens hoorde ik niets meer? Maar dat gehoorapparaten kunnen praten en vrouwelijk zijn, dat wist ik helemaal niet.
Vandaag naar de audicien voor de laatste controle en als ik met mijn nieuwe oren tevreden ben, dan pas mag ik ze betalen. Dat bedrag valt mij 100% mee, omdat de zorgverzekering het grootste deel betaald en omdat ik een flinke familiekorting kreeg omdat de audicien mijn eigen dochter is. Blij mee! đ Dus mijn portemonnee raakt van dat nieuwe horen niet geheel leeg.
En vandaag voel ik mijzelf leeg omdat mijn favo blogster Vlasje heengaat, want na heel veel slopende ziektes is haar lichaam op. Ik heb veel aan haar te danken. Zij maakte mij wegwijs in het gebruik van cbd-olie, die mij binnen no-time een geheel nieuw leven gaf na een lange periode van bipolairiteit. Na het bezoek aan de audicien ga ik even naar de kerk en bid dan bij de kaars die ik daar afgelopen zondag al voor haar liet branden. Daarna haal ik Treeske op en rijden we naar het strand om Vlasje daar in haar geliefde duinen te herdenken en hoop daar stilletjes bij, dat zij niet als meeuw op mijn hoed schijt. Wij hebben namelijk allebei wat met meeuwen. Leeg zal het zijn zonder haar, leeg zonder haar wijsheid, leeg zonder haar humor en leeg zonder haar blog.
Wheelie
Vandaag reed ik met Treeske in de rolstoel ‘de ronde van Beverwijk’. Nou dat ging een hele tijd goed, totdat we in een straat kwamen waar veel auto’s op de stoep stonden, dus moest ik daar achteruit van de stoep af. Daarbij slaakte Treeske haar bekende angstkreet “oei”. Dus ik stelde haar gerust met de woorden, “rustig maar Treesje, dit is nou een wheelie”. Nou daarna volgden er nog vele, waarbij ze “oei” bleef roepen.
Onderweg kwamen wij iets aparts tegen wat we nog nooit hadden gezien.
Alle Albert Heijn winkelwagentjes werden daarin gewassen. Dat kan AH makkelijk betalen, want ik las vandaag dat ze 3.4 miljard winst hadden gemaakt met hun dure boodschappen. Het is een leuke wasstraat om te zien en het gevaarte werd zijwaarts uit en in een vrachtwagen getakeld.
Happy Hulk 